SS Savannah

SS Savannah – amerykański statek żaglowo-parowy, który w 1819 roku jako pierwsza jednostka z napędem parowym przepłynął Atlantyk^[1][2] stając się prekursorem przyszłych transatlantyków^[3][4].

SS Savannah

Bandera	Stany Zjednoczone
Port macierzysty	Savannah
Właściciel	Scarborough & Isaacs
Dane podstawowe
Typ	statek żaglowo-parowy (napęd hybrydowy)
Historia
Stocznia	Fickett & Crockett
Data budowy	1818
Data wodowania	22 sierpnia 1818
Data oddania do eksploatacji	28 marca 1819
Data zatonięcia	5 listopada 1821 (podczas sztormu na Long Island wpada na mieliznę)
Dane techniczne
Nośność (DWT)	320 t
Liczba pasażerów	32 miejsca pasażerskie
Długość całkowita (L)	30,48 m
Szerokość (B)	7,92 m
Zanurzenie (D)	4,27 m
Ożaglowanie
Typ ożaglowania	fregata
Liczba żagli	10
Liczba masztów	3
Napęd mechaniczny
Silnik	Silnik parowy, koła łopatkowe
Moc silnika	90 KM, 2 × 16 stóp,
Prędkość maks.	6 w.

Historia

Ilustracja przedstawiająca statek

Statek został zbudowany w stoczni Fickett and Crockett and East River koło Nowego Jorku i zwodowany 22 sierpnia 1818 roku^[3][4].

Pierwszy rejs SS Savannah rozpoczął się 22 maja 1819 z portu w Savannah w stanie Georgia. Właściciel nabył statek przed zakończeniem budowy, jednak zamierzał go sprzedać w Europie. Choć statek miał miejsca pasażerskie, wyruszył w podróż bez pasażerów. Kapitanem był Steven Rogers. Kiedy ukazał się koło wybrzeży Irlandii, myślano, że statek jest objęty ogniem. 20 czerwca 1819, po 29 dniach i 11 godzinach podróży okręt zawinął do Liverpoolu. W czasie rejsu maszyna napędzała Savannah tylko przez 83 godziny, gdyż był to jednak klasyczny żaglowiec który otrzymał napęd parowy tylko jako pomocniczy^[4][2]. Armator próbował sprzedać jednostkę w Anglii, gdzie jednak nie zaufano pomocniczemu napędowi, który zajmował dużo przestrzeni w kadłubie statku. Armator skierował więc statek dalej do Petersburga, licząc na sprzedaż okrętu Rosjanom, ale również bez sukcesu. Statek kolejno zawijał do Sztokholmu i innych portów, po czym ostatecznie wrócił do macierzystego Savannah 20 listopada 1819 roku. Stamtąd został skierowany do Waszyngtonu, gdzie armator sprzedał go na licytacji^[3][4].

Nowy właściciel, kapitan Holdridge, wymontował jednak siłownię i Savannah pływała pod żaglami jako statek handlowy na trasie między Nowym Jorkiem a Savannah. 5 listopada 1821 roku statek ogarnął silny sztorm, który wpędził go na mieliznę, co całkowicie zniszczyło jednostkę^[3][4].

Opis

Rysunek teoretyczny i schemat żeglarski

Firma inżynierii morskiej Allaire Iron Works z siedzibą w Nowym Jorku wyprodukowała dla Savanny cylinder silnika, natomiast reszta elementów silnika i podwozia zostały wyprodukowane przez hutę Speedwell z New Jersey. Niskociśnieniowy silnik o mocy 90 KM był typu pochylonego o bezpośrednim działaniu z pojedynczym cylindrem o średnicy 40″ i skoku 5 stóp. Jako paliwo statek przewoził 75 ton węgla i 25 sznurów drewna^[1].

Ponieważ statek był zbyt mały, aby pomieścić dużą ilość paliwa, silnik był używany tylko przy bezwietrznej pogodzie, kiedy żagle nie były w stanie zapewnić prędkości co najmniej czterech węzłów.

Savannah została wyposażona w 32 kajuty pasażerskie, 16 dla mężczyzn i 16 dla kobiet. Pomieszczenia były duże i wygodne^[1][3].

Zobacz też

• SS Sirius (1837)
• SS Great Western