Loading AI tools
Niemiecki okręt podowdny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SM UB-12 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Zwodowany 2 marca 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 29 marca 1915 roku. W czasie swojej służby SM UB-12[uwaga 1] odbył 98 patroli, podczas których zatopił 21 statków o łącznej pojemności 10 239 BRT, jeden zajął jako pryz, zatopił też jeden okręt – niszczyciel HMS „Laforey” oraz jedną jednostkę pomocniczą.
 SM UB-10 okręt bliźniaczy UB-12 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
1914 |
| Położenie stępki |
7 listopada 1914 |
| Wodowanie |
2 marca 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
29 marca 1915 |
| Wycofanie ze służby |
19 sierpnia 1918 |
| Los okrętu |
zaginiony na Morzu Północnym |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
28,1 metra |
| Szerokość |
3,2 metra |
| Zanurzenie |
3 metry |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 1 silnik Diesla (60 KM), silnik elektryczny (120 KM) 1 wał napędowy, 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
1650 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 2 torpedy, karabin maszynowy kal. 8 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 450 mm (dziób) |
| Załoga |
14 osób |
Okręt SM UB-12 należał do typu UB I. Był małym jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji; długości 28,1 metrów, wyporności w zanurzeniu 142 tony, zasięgu 1650 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu. Okręty tego typu charakteryzowały się słabą manewrowością oraz niewielką prędkością 6,5 węzła na powierzchni oraz 5,5 w zanurzeniu. Jego maksymalne zanurzenie wynosiło około 50 metrów.
Pierwszym dowódcą został Hans Nieland[1], który 21 listopada 1915 roku został zastąpiony przez Wilhelma Kiela[2]. Pod dowództwem Kiela załoga UB-12 odniosła swoje największe zwycięstwo. 10 kwietnia 1916 zatopiono parowiec „Silksworth Hall” o pojemności 4777 BRT płynący z Hull do Filadelfii[3].
26 stycznia Kiel został zastąpiony przez kapitana Georga Gertha[4]. Greth jako kapitan okrętu zatopił 2 statki oraz zajął jeden jako pryz. Po przejściu Gertha na stanowisko dowódcy UC-61, UB-12 został przejęty przez Friedricha Moeckea[5], który dowodził nim do 19 stycznia 1917 roku. Kolejnym dowódcą jednostki został Oberleutnant zur See Ernst Steindorff[6]. Pod dowództwem Steindorffa UB-12 zatopił 6 statków oraz jeden okręt wojenny. Największym z nich był parowiec „Alhama” (1744 BRT)[7]. Statek płynął z ładunkiem stempli z Bayonne do Dunkierki i 26 kwietnia 1917 roku wszedł na minę postawioną przez UB-12.
23 marca 1917 roku brytyjski niszczyciel HMS „Laforey”, wracając z eskortowania konwoju z Folkstone do Boulogne-sur-Mer, wpadł na postawioną przez UB-12 minę. W wyniku eksplozji okręt przełamał się i zatonął. Pomimo natychmiastowej pomocy, udzielonej przez towarzyszący mu niszczyciel HMS „Laertes”, z 77-osobowej załogi zostało uratowanych tylko 18 osób[8].
W 1918 roku okręt wraz z siostrzanymi jednostkami UB-10, UB-16 i UB-17 zostały przebudowane na stawiacze min. W wyniku modernizacji ich długość zwiększyła się z pierwotnych 28,1 m do 32 metrów, wyporność wzrosła do 161 ton, a wyrzutnie torpedowe zostały zastąpione czterema wyrzutniami min o pojemności 8 min.[9].
10 maja 1918 roku ostatnim dowódcą okrętu został Ernst Schöller[10]. Pod jego dowództwem okręt operował do sierpnia 1918 roku. 19 sierpnia okręt zaginął. Nieznane są przyczyny zatonięcia oraz miejsce spoczywania okrętu. Nikt z 19-osobowej załogi nie ocalał.
27 października 1918 roku, ponad dwa miesiące po zaginięciu okrętu, u ujścia Tamizy na minę postawioną przez UB-12 pod dowództwem Schöllera wszedł należący do Royal Navy niewielki dryfer HMD „Calceolaria” o pojemności 92 BRT[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
