SM Tb 57T

SM Tb 57T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, ósma jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Narwal, od roku 1917 sam numer 57. Skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot (torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

SM Tb 57T (ex Narwal)

Jednostka bliźniacza Tb 57, Tb 66
Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
Historia
Stocznia	STT(inne języki), Triest
Położenie stępki	19 czerwca 1906[1]
Wodowanie	17 grudnia 1906
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Narwal → 57T → 57
Wejście do służby	15 czerwca 1908[1]
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918[2]
Los okrętu	złomowany po 1920
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
Napęd
2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38

Historia

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki) (STT) 19 czerwca 1906 roku, kadłub wodowano 17 grudnia tego roku, a okręt oddano do służby 15 czerwca 1908 roku (wraz z budowanymi równolegle „Hai” i „Möve”)^[1]. Początkowo nosił nazwę „Narwal”, lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 57T („T” oznaczało, że okręt zbudowano w Trieście)^[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 57^[3].

Okręt brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej^[3].

Opis

Osobny artykuł: Torpedowce typu Kaiman.

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm^[3].

Przypisy

1. R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.
2. Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43.
3. Conway’s..., s. 339.

Bibliografia

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
• René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)