SFA-3

SFA-3 – polski prototyp autobusu turystycznego, skonstruowany w 1962 roku w Sanockiej Fabryce Autobusów.

SFA-3

Dane ogólne
Producent	SFA
Premiera	1962
Miejsce produkcji	Polska, Sanok
Dane techniczne
Typy nadwozia	Autobus turystyczny klasy MIDI
Układ drzwi	0-1-1
Liczba drzwi	2
Silniki	S538
Moc silników	125 kW (170 KM)
Skrzynia biegów	mechaniczna, niezsynchronizowana
Liczba przełożeń	5
Długość	10050 mm
Szerokość	2490 mm
Wysokość	3100 mm
Masa własna	7500 kg
Masa całkowita	13500 kg
Rozstaw osi	4750 mm
Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	50
Liczba miejsc siedzących	50
Informacje dodatkowe
ABS	Nie
ASR	Nie
EBS	Nie
ESP	Nie
Klimatyzacja	Nie

Historia modelu

Po zakończeniu prac konstrukcyjnych i zaprezentowaniu prototypowego autobusu turystycznego SFA-2 w 1962 roku, w Sanockiej Fabryce Autobusów rozpoczęto działania mające na celu skonstruowanie przedłużonej odmiany wcześniejszego prototypu. W zaprezentowanym również w 1962 roku nowym autobusie o oznaczeniu SFA-3 zastosowano znaczną część elementów nadwozia z SFA-2, jednak w stosunku do tego pojazdu, zostało ono wydłużone o 450 mm i wynosiło 10050 mm.

Sylwetka nadwozia o konstrukcji kratownicowo-szkieletowej zaprojektowana została przez Zdzisława Beksińskiego. Charakteryzowało się ono dużą powierzchnią przeszkloną, brakiem przetłoczeń oraz dużą wysokością wynosząca 3100 mm. Dolna część nadwozia o konstrukcji samonośnego kadłuba otwartego stanowiła element nośny. Część górna (okienna) była lekką konstrukcją szkieletową i nie przenosiła żadnych obciążeń powstających podczas pracy nadwozia. Poszycie zewnętrzne wykonane zostało z blachy stalowej. W prawej ścianie bocznej autobusu pomiędzy przednią i tylną osią oraz na zwisie tylnym umieszczone zostały jednoskrzydłowe drzwi, prowadzące do wnętrza pojazdu. W lewej ścianie bocznej zastosowano natomiast zawieszone na przedniej krawędzi drzwi prowadzące do stanowiska pracy kierowcy. Wnętrze prototypu o wysokości 1950 mm, przeznaczone było do przewozu 41 pasażerów na miejscach siedzących oraz 9 na miejscach dodatkowych. Pod podłogą umieszczone zostały bagażniki o ładowności 300 kg. Dostęp do ich przestrzeni możliwy był od strony ścian bocznych. Wentylacja przestrzeni pasażerskiej zapewniona była przez otwierane górne części okien bocznych.

Do napędu autobusu zastosowano opracowany w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego^[1] w Warszawie prototypowy 8-cylindrowy, widlasty silnik wysokoprężny typu S538 o mocy maksymalnej 125 kW (170 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów. Silnik umieszczony został w przedniej części pojazdu nad osią kół przednich, napęd na koła tylne przekazywany był poprzez wał o konstrukcji rurowej. W układzie jezdnym zastosowano sztywną oś przednią o przekroju dwuteowym opartą na półeliptycznych resorach piórowych oraz hydraulicznych amortyzatorach ramieniowych. Tylny most napędowy zawieszony został na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez pomocnicze resory piórowe.

Produkcji modelu SFA-3 jak i jego krótszej odmiany SFA-2 nie podjęto, pomimo zastosowania w tych pojazdach nowoczesnych rozwiązań technicznych.

Przypisy

1. Łukasz Supel: Ocalić od zapomnienia - od Sanoka do Sana H 100. Infobus, 2 czerwca 2004. [dostęp 2010-08-12].

Bibliografia

• Andrzej Zieliński: Polskie konstrukcje motoryzacyjne 1961-1965. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2008. ISBN 978-83-206-1671-2. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Opis i zdjęcia prototypu SFA-3 w serwisie Oldtimery.com. oldtimery.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)].