Słonioząbek wielkouchy[8], słonioząbek chilijski[8] (Loxodontomys micropus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), zasiedlający tereny południowej Ameryki Południowej.
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Słonioząbek wielkouchy
Loxodontomys micropus[1] |
(Waterhouse, 1837) |
|
Ilustracja z 1840 roku |
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Typ |
strunowce |
Podtyp |
kręgowce |
Gromada |
ssaki |
Podgromada |
żyworodne |
Infragromada |
łożyskowce |
Rząd |
gryzonie |
Podrząd |
Supramyomorpha |
Infrarząd |
myszokształtne |
Nadrodzina |
myszowe |
Rodzina |
chomikowate |
Podrodzina |
bawełniaki |
Plemię |
Phyllotini |
Rodzaj |
Loxodontomys Osgood, 1947[2] |
Gatunek |
słonioząbek wielkouchy |
Synonimy |
- Mus micropus Waterhouse, 1837[3]
- Euneomys micropus alsus O. Thomas, 1919[4]
- Phyllotis (Auliscomys) micropus fumipes Osgood, 1943[5]
- Loxodontomys pikumche Spotorno, Cofré, Manríquez, Vilina, Marquet & Walker, 1998[6]
|
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7] |
|
|
|
Zamknij
Słonioząbek wielkouchy występuje w południowym Chile i południowo-zachodniej Argentynie[9].
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1837 roku brytyjski przyrodnik George Robert Waterhouse nadając mu nazwę Mus micropus[3]. Holotyp pochodził z wnętrza równiny Patagonii na 50°S, w pobliżu brzegów rzeki Santa Cruz, w Argentynie[10]. Jedyny przedstawiciel rodzaju słonioząbek[8] (Loxodontomys) który opisał w 1947 amerykański teriolog Wilfred Hudson Osgood[2].
Chociaż L. micropus jest obecnie jedynym gatunkiem Loxodontomys, wstępnie powiązane z nim taksony pikumche i fumipes wymagają dodatkowych badań w celu wyjaśnienia ich statusu[9]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[9].
Etymologia
- Loxodontomys: gr. λοξος loxos „krzywy, ukośny”[11]; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[12]; μυς mus, μυος muos „mysz”[13].
- micropus: gr. μικροπους mikropous, μικροποδος mikropodos „mało-stopy”, od μικρος mikros „mały”; πους pous, ποδος podos „stopa”[14].
Długość ciała (bez ogona) 99–144 mm (średnio 126 mm), długość ogona 80–112 mm (średnio 97 mm), długość ucha 15–23 mm (średnio 19 mm), długość tylnej stopy 25–32 mm (średnio 29 mm); masa ciała 30–64 g (średnio 47 g)[15].
W.H. Osgood. The mammals of Chile. „Publication. Field Museum of Natural History”. Zoological Series. 30, s. 204, 1943. (ang.).
U.U. Pardinas U.U., G.G. D'Elia G.G., B. Patterson & P.B.P.& P. Teta B. Patterson & P.B.P.& P., Loxodontomys micropus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Loxodontomys micropus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
micropus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-24] (ang.).
U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 500. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne
(
takson):