Russell Ingall

Russell Ingall (ur. 24 lutego 1964 w Wielkiej Brytanii) – australijski kierowca wyścigowy startujący w wyścigach V8 Supercars. Mistrz tej serii w roku 2005 oraz dwukrotny zwycięzca prestiżowego wyścigu Bathurst 1000 rozgrywanego w ramach tej serii.

Russell Ingall

Russell Ingall w 2006 roku
Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1964 Wielka Brytania
Sukcesy
2005: V8 Supercars (mistrz) 1995, 1997: Bathurst 1000 (zwycięzca)
Strona internetowa

Kariera

Ingall rozpoczął ściganie od kartingu w wieku 12 lat. Odnosił w nim sporo sukcesów na arenie krajowej, a później kontynuował starty w Europie. Kolejnym krokiem w karierze była Formuła Ford. W 1990 został mistrzem Australii w tej serii, a następnie ponownie wyjechał do Europy kontynuować starty w jej brytyjskim odpowiedniku zdobywając tam tytuł wicemistrzowski. W 1992 startował w niemieckiej Formule 3, a rok później ponownie wystartował w brytyjskiej Formule Ford, tym razem zostając jej mistrzem. Po sezonie 1993 powrócił do Australii nie mając funduszy na dalsze kontynuowanie europejskiej kariery.

W pierwszej części sezonu 1994 startował w japońskiej Formule 3, a w dalszej jego części wystartował w dwóch niepunktowanych, ale bardzo prestiżowych, długodystansowych wyścigach V8 Supercars (wtedy jeszcze pod nazwą Australian Touring Car Championship) w zespole Wayne'a Gardnera.

W 1995 roku wystartował w brytyjskiej Formule Renault zajmując w niej trzecie miejsce, a na zakończenie sezonu ponownie pojawił się w Australii na długodystansowych wyścigach V8 Supercars i odniósł zwycięstwo w wyścigu Bathurst 1000 w parze z Larrym Perkinsem. Od następnego sezonu startował już w pełnym cyklu V8 Supercars i odniósł pierwsze zwycięstwo podczas rundy na torze Calder Park, a w 1997 zajął 3. miejsce w klasyfikacji i po raz drugi wygrał wyścig Bathurst 1000 (ponownie w parze z Perkinsem).

Przez kolejne pięć lat kontynuował starty Holdenem Commodore w zespole Perkins Engineering trzykrotnie zdobywając tytuł wicemistrzowski (w 1998, 1999 i 2001).

W 2003 przeniósł się do obozu Forda - zespołu Stone Brothers Racing i rok później po raz czwarty zdobył tytuł wicemistrzowski. W 2005 roku w końcu udało mu się zdobyć tytuł mistrza serii V8 Supercars. Kolejne dwa lata były słabsze w jego wykonaniu i z końcem sezonu 2007 ogłosił, że powraca do Holdena i będzie ścigał się w zespole Paul Morris Motorsport.

W nowym zespole, określanym także jako Supercheap Auto Racing ze względu na głównego sponsora nie odnosił już zwycięstw, ale nadal był liczącym się kierowcą w stawce. W sezonach 2008 i 2009 zajmował dziewiąte miejsca w klasyfikacji generalnej. Po słabym sezonie 2011, przeniósł się wraz z głównym sponsorem do zespołu Walkinshaw Racing. Spędził w nim dwa lata osiągając miejsca w połowie stawki. W trakcie sezonu 2013 zapowiadał, że będzie to jego ostatni z regularnymi startami. Jednak otrzymał ofertę z zespołu Lucas Dumbrell Motorsport i wystartował w ich barwach w 2014^[1].

W 2015 zajął się komentowaniem wyścigów V8 Supercars. Wystartował jednak w wyścigach długodystansowych w dalszej części sezonu zastępując najpierw kontuzjowanego Jamesa Courtneya^[2] (wyścigi Sandown i Bathurst), a następnie Chaza Mosterta^[3] (w Surfers Paradise).

Starty w karierze

Sezon	Seria	Zespół	Starty	PP	Zwyc.	Punkty	Pozycja
1988	Australian Formula Ford Championship						8.
1989	Australian Formula Ford Championship						2.
1990	Australian Formula Ford Championship						1.
1991	British Formula Ford Championship				4	239	2.
1992	Niemiecka Formuła 3	Opel Team Schübel	24	0	0	95	9.
1993	British Formula Ford Championship	Van Diemen			13	260	1.
1994	Japońska Formuła 3	Navi Connection Racing	6	0	0	5	11.
1995	Brytyjska Formuła Renault					133	3.
1996	Australian Touring Car Championship	Perkins Engineering	20			183	6.
	Australian Super Touring Championship	Phoenix Motorsport	4	0	0	18	12.
1997	Australian Touring Car Championship	Perkins Engineering	30	0	4	572	3.
1998	Australian Touring Car Championship	Perkins Engineering	29	0	7	942	2.
1999	V8 Supercar Championship Series	Perkins Engineering	34			1804	2.
2000	V8 Supercar Championship Series	Perkins Engineering				953	9.
2001	V8 Supercar Championship Series	Perkins Engineering	30	1	2	2875	2.
2002	V8 Supercar Championship Series	Perkins Engineering	29	0	1	973	9.
2003	V8 Supercar Championship Series	Stone Brothers Racing	22	0	3	1701	7.
2004	V8 Supercar Championship Series	Stone Brothers Racing	26	0	1	1936	2.
2005	V8 Supercar Championship Series	Stone Brothers Racing	30	0	2	1922	1.
2006	V8 Supercar Championship Series	Stone Brothers Racing	34	0	0	2708	8.
2007	V8 Supercar Championship Series	Stone Brothers Racing	37	0	0	311	11.
2008	V8 Supercar Championship Series	Paul Morris Motorsport	38	0	0	2236	9.
2009	V8 Supercar Championship Series	Paul Morris Motorsport	29	0	0	2048	9.
2010	V8 Supercar Championship Series	Paul Morris Motorsport	27	0	0	1967	12.
2011	International V8 Supercars Championship	Paul Morris Motorsport	29	0	0	1514	20.
2012	International V8 Supercars Championship	Walkinshaw Racing	30	0	0	1935	13.
2013	International V8 Supercars Championship	Walkinshaw Racing	35	0	0	1556	15.
2014	International V8 Supercars Championship	Lucas Dumbrell Motorsport	38	0	0	1510	18.
2015	International V8 Supercars Championship	Holden Racing Team	2	0	0	414	40.
		Prodrive Racing Australia	2	0	0

Przypisy

1. Stefan Bartholomaeus: Ingall announces full-time LDM drive. speedcafe.com, 2014-02-04. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).
2. Stefan Bartholomaeus: Ingall to replace Courtney for Sandown 500. speedcafe.com, 2015-08-28. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).
3. Stefan Bartholomaeus: Ingall confirmed for Prodrive Gold Coast start. speedcafe.com, 2015-10-17. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).

Bibliografia

• Russell Ingall racing career profile. driverdb.com. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).