Rudolf Hermann Lotze

Rudolf Hermann Lotze (ur. 21 maja 1817 w Budziszynie, zm. 1 lipca 1881 w Berlinie^[1]) – niemiecki logik i filozof.

Rudolf Hermann Lotze

Data i miejsce urodzenia	21 maja 1817 Budziszyn
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1881 Berlin
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: logika, filozofia
Alma Mater	Uniwersytet w Lipsku
Doktorat	1838
Habilitacja	1840
Profesura	1844
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet w Getyndze Uniwersytet w Berlinie

Życiorys

W 1834 zapisał się na Uniwersytet w Lipsku. Studiował filozofię i medycynę w 1838 uzyskał doktoraty z obu dyscyplin. Po roku praktyki lekarskiej w Zittau, rozpoczął pracę na Uniwersytecie w Lipsku jako adiunkt na Wydziale Lekarskim w 1839, a w 1840 na Wydziale Filozofii. W 1840 uzyskał podwójny stopień naukowy, na podstawie rozpraw habilitacyjnych, z medycyny i filozofii. W efekcie otrzymał licencję na nauczanie (venia legendi) na uczelniach niemieckich w tych dwóch dziedzinach. W 1844 został profesorem filozofii na Uniwersytecie w Getyndze. W Getyndze pozostał do 1880, kiedy to został mianowany profesorem filozofii na Uniwersytecie Berlińskim^[2].

Grobowiec Rudolfa Hermanna Lotze i jego żony w Getyndze

Uważany za czołowego niemieckiego metafizyka po Georgu Heglu. Autor m.in.:

• Metaphysik (1841)
• Logik (1843)
• Medizinische Psychologie oder Physiologie der Seele (1852)
• Mikrokosmus. Ideen zur Naturge8chichte und Geschichte der Menschheit (1854)
• Geschichte der Aesthetik in Deutschland (München, 1868)
• System der Philosophie

Logika Rudolfa Hermanna Lotzego miała istotny wpływ na poglądy filozofów medycyny, utożsamianych ze „starszą” polską szkołą filozofii medycyny^[3].