Roman Sołtyk (syn)

Roman Sołtyk herbu Sołtyk – (ur. 1820 lub 1822 w Główczynie, zm. 1 maja 1873 w Babicy) – generał-major armii Austro-Węgier.

Roman Sołtyk

generał-major
Data i miejsce urodzenia	1820 Główczyn, Królestwo Polskie, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	1 maja 1873 Babica
Przebieg służby
Lata służby	1840–1867
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Główne wojny i bitwy	Wojna francusko-austriacka Wojna prusko-austriacka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w Główczynie znajdującym się wówczas na terenie Królestwa Polskiego będącego częścią Imperium Rosyjskiego. Był synem generała Romana Sołtyka i Konstancji Heleny z Moszczeńskich. Po wyjeździe ojca na emigrację i konfiskacie majątków w Królestwie Polskim Roman wychowywał się w Galicji pod opieką wuja Franciszka Moszczeńskiego i przyjął obywatelstwo austriackie. Uczył się w Theresianum w Wiedniu, następnie w latach 1835–1840 studiował w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej, którą ukończył w stopniu podporucznika. 5 października 1840 wstąpił do 5 pułku szwoleżerów w Opawie; w 1845 awansował do stopnia porucznika. W 1849 odbył kampanię węgierską jako oficer ordynansowy przynosząc cesarzowi Franciszkowi Józefowi I do Ischl wiadomość o kapitulacji dyktatora rewolucji węgierskiej Artura Görgeya, za co cesarz mianował go 30 sierpnia swym przybocznym adiutantem. 5 czerwca 1850 otrzymał awans na majora i został dowódcą szwadronu w 6 pułku huzarów w Opawie i otrzymał Order Żelaznej Korony III klasy. Był potem podpułkownikiem i dowódcą dywizjonu w tejże jednostce przeniesionej do Bochni. 11 kwietnia 1856 został dowódcą 12. pułku huzarów w Weronie. Walczył w kampanii włoskiej 1859 w bitwie pod Solferino. 17 czerwca 1865 został dowódcą Brygady Kawalerii w Tarnowie i następnie awansował na stopień generała-majora. Uczestniczył w kampanii pruskiej w 1866, dowodzona przez niego dywizja została zaskoczona i pokonana przez Prusaków. Pod wrażeniem klęski pod Sadową przeszedł w stan spoczynku i osiadł w Babicy. W 1872 został mianowany komendantem Obrony Krajowej w Galicji Zachodniej. Dokonując inspekcji szpitali wojskowych zaraził się ospą i zmarł 1 maja 1873 w Babicy. Pochowany został w Czudcu.

Rodzina

Miał siostrę Helenę (1831 – 10 maja 1908)^[1]. W 1846 ożenił się z Józefą z Pinińskich (ok. 1827 – 16 listopada 1885), przybraną córką Józefa, właściciela Babic. Z tego małżeństwa miał córkę Konstancję.

Przypisy

1. Władysław Zajewski: Roman Sołtyk. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2022-07-29]. (pol.).

Literatura

• Andrzej A. Zięba, Roman Sołtyk w Polski Słownik Biograficzny tom XL wyd. 2000-2001 s.424 wersja elektroniczna
• Ryszard Dzieszyński – “Sadowa 1866”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-11-10811-0.

Linki zewnętrzne

• O hrabim Romanie Sołtyku cesarsko-królewskim generale, byłym właścicielu Babicy. [dostęp 2022-07-29].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 135163510690210932373
• PLWABN: 9812423006005606