Loading AI tools
argentyński piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ricardo Enrique Bochini (ur. 25 stycznia 1954 w Zárate) – były argentyński piłkarz grający jako ofensywny pomocnik.
Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1954 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
168 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||
|
Obdarzany przydomkiem El Bocha.
Bochini jest jednym z symboli Indepediente. W klubie z Avellanedy grał w latach 1972–1991. W tym okresie rozegrał 653 ligowe mecze i strzelił 106 goli. Z Indepediente czterokrotnie był mistrzem Argentyny, czterokrotnie sięgał po Copa Libertadores (1973, 1974, 1975, 1984), a dwa razy wywalczył Puchar Interkontynentalny (1973, 1984).
Szesnaście lat po zakończeniu kariery, Sportivo Barracas grający ówcześnie w piątej lidze, zdecydował się zatrudnić Bochiniego, by rozegrał oficjalny mecz, który miał być ukoronowaniem jego kariery[1]. 27 lutego 2007, rozegrał kilka minut w meczu.
Mimo niepodważalnej pozycji w Indepediente, w reprezentacji Argentyny pojawiał się epizodycznie. W kręgu zainteresowania kolejnych selekcjonerów znajdował się już od połowy lat 70., jednak w kadrze na mistrzostwa świata znalazł się dopiero w 1986. W turnieju w Meksyku zagrał 4 minuty w półfinałowym meczu z Belgią, co dało mu tytuł mistrza świata. Łącznie w kadrze rozegrał 28 spotkań (1973-1986).
Pomimo słabych warunków fizycznych, Bochini charakteryzował się wysokim wyskokiem. Chociaż nie był ponadprzeciętnym strzelcem, to jeśli już strzelał, zwykle miało to miejsce w ważnych spotkaniach. Był uważany za jednego z najlepszych rozgrywających lat 80., często pomagając kolegom z drużyny, ze względu na boiskową inteligencję, przegląd pola, wizję oraz dokładne podania. W Argentynie, używana się wyrażenia pase bochinesco[2], w odniesieniu do precyzyjnego, przecinającego linię obrony, podania do napastnika, w celu wyprowadzenia go jeden na jednego przeciwko bramkarzowi. Bochini stał się mistrzem gry na pozycji nr 10 – zawsze gotowy do podania, potrafił utrzymywać się przy piłce i opóźniać podanie na tak długo, dopóki zawodnik, którego chce obsłużyć podaniem, nie osiągnie idealnej pozycji do strzału[3]. Taki styl gry nazywa się la pausa[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.