Loading AI tools
austriacki saneczkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reinhard Egger (ur. 11 września 1989 w Wörgl[1]) – austriacki saneczkarz, brązowy medalista mistrzostw świata juniorów w Lake Placid, dwukrotny srebrny medalista mistrzostw świata w Winterbergu.
Reinhard Egger w 2018 roku | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SV Langkampfen[1] | ||||||||||||||||||
Wzrost |
191 cm[1] | ||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
30 listopada 2008, Igls (22. miejsce) | ||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
30 listopada 2008, Igls (22. miejsce) | ||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
7 grudnia 2013, Whistler (3. miejsce) | ||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
6 stycznia 2019, Königssee | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
W 2005 roku rozpoczął starty w Pucharze Świata juniorów, a także wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Winterbergu, na których zajął 18. miejsce w konkurencji jedynek[2][3]. Rok później, na mistrzostwach świata juniorów w Altenbergu był trzynasty w konkurencji jedynek i osiemnasty w konkurencji dwójek (startował w niej z Davidem Schweigerem, który w tej konkurencji był jego stałym partnerem na zawodach tej rangi)[3]. W 2007 roku pojawił się na mistrzostwach świata juniorów w Cesanie, z których wrócił z 11. miejscem w konkurencji dwójek i 17. w konkurencji jedynek[3]. Z rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Lake Placid przywiózł brązowy medal za konkurencję sztafetową, a także 6. miejsce w dwójkach i 10. w jedynkach[3].
30 listopada 2008 roku miał miejsce jego debiut i zarazem zdobycie pierwszych punktów w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Igls zawodach sezonu 2008/2009 zajął 22. miejsce w konkurencji jedynek[3]. Rok później wystartował w mistrzostwach świata juniorów w Nagano, na których zajął 4. miejsce w jedynkach, 7. w sztafecie i 8. w dwójkach[3]. W 2010 roku, na mistrzostwach Europy w Siguldzie zajął 15. miejsce w konkurencji jedynek[3]. W następnym roku pojawił się na mistrzostwach świata w Cesanie, na których był jedenasty w jedynkach[3]. W 2012 roku wziął udział zarówno w mistrzostwach świata w Altenbergu, jak i w mistrzostwach Europy w Paramonowie. Na tym pierwszym wydarzeniu zajął 21. miejsce w konkurencji jedynek, z kolei z tego drugiego wrócił z jedynkowym 19. miejscem[3]. W 2013 roku, na mistrzostwach Europy w Oberhofie był osiemnasty w konkurencji jedynek, z kolei na mistrzostwach świata w Whistler zajął 21. miejsce w jedynkach[3]. W tym samym roku, 7 grudnia zaliczył pierwsze podium w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Whistler zawodach sezonu 2013/2014, zajął 3. miejsce w konkurencji sztafetowej. Jego sztafeta, w której startował z Niną Reithmayer, Andreasem Lingerem i Wolfgangiem Lingerem przegrała tylko z ekipami z Niemiec i Kanady[4].
W 2014 roku wziął udział w mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których zajął 11. miejsce w konkurencji jedynek, a także w igrzyskach olimpijskich w Soczi, na których był ósmy w jedynkach[3][5]. Rok później, na mistrzostwach świata w Siguldzie zajął 26. miejsce w konkurencji jedynek, z kolei na mistrzostwach Europy w Soczi rywalizację w jedynkach zakończył na 12. miejscu[3]. W 2016 roku pojawił się na mistrzostwach świata w Königssee, na których zajął 17. miejsce w konkurencji jedynek, a także na mistrzostwach Europy w Altenbergu, z których wrócił z 13. miejscem w jedynkach[3]. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach Europy w Königssee zajął 14. miejsce w konkurencji jedynek[3].
W 2018 roku pojawił się na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, na których zajął 15. miejsce w konkurencji jedynek, a także po raz pierwszy stanął na podium Pucharu Świata w jedynkach, kiedy to na rozgrywanych 30 listopada w Whistler zawodach sezonu 2018/2019 zajął 3. miejsce przegrywając tylko ze swoim rodakiem Wolfgangiem Kindlem i Niemcem Felixem Lochem[6][7]. 6 stycznia 2019 roku odniósł pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Königssee zawodach wyprzedził reprezentanta Włoch Dominika Fischnallera i Niemca Sebastiana Bleya[8]. W tym samym roku wziął udział w mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zajął 6. miejsce w konkurencji sprintu, a także zdobył srebrny medal w konkurencji jedynek plasując się za Felixem Lochem i przed Rosjaninem Siemionem Pawliczenką oraz w konkurencji sztafetowej, w której jego sztafeta, współtworzona przez Hannę Prock, Thomasa Steua i Lorenza Kollera rozdzieliła na podium ekipy z Rosji i Niemiec[9].
Rok | Miejsce | Jedynki | Sztafeta |
---|---|---|---|
2014 | Soczi | 8. | – |
2018 | Pjongczang | 15. | – |
Lp. | Data | Miejsce | Konkurencja | Lokata |
---|---|---|---|---|
1. | 30.11.2018 | Whistler | jedynki | 3 |
2. | 15.12.2018 | Lake Placid | jedynki | 3 |
3. | 06.01.2019 | Königssee | jedynki | 1 |
4. | 02.02.2019 | Altenberg | jedynki | 2 |
5. | 14.12.2019 | Whistler | jedynki-sprint | 1 |
Lp. | Data | Miejsce | Konkurencja | Lokata |
---|---|---|---|---|
1. | 07.12.2013 | Whistler | sztafeta | 3 |
2. | 25.01.2015 | Winterberg | sztafeta | 2 |
3. | 14.01.2018 | Oberhof | sztafeta | 3 |
4. | 06.01.2019 | Königssee | sztafeta | 2 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.