Puchacz indyjski
gatunek ptaka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puchacz indyjski[3], puchacz bengalski, puchacz skalny (Bubo bengalensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje w Azji Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Jest to gatunek monotypowy[4]. Dawniej bywał uznawany za podgatunek puchacza zwyczajnego (Bubo bubo)[4].
Zasięg występowania
Puchacz indyjski występuje w Azji Południowej, głównie w Indiach, Pakistanie i Nepalu[2], rzadko w takich krajach, jak Afganistan, Chiny, Bangladesz, Mjanma, Bhutan czy Iran.
Charakterystyka
- Rozmiary
- Długość ciała: 50–56 cm. Masa ciała jednego zważonego samca: 1100 g. Samice są większe od samców[5].
- Upierzenie
- Bardzo przypomina puchacza. Upierzenie brązowe z licznymi ciemnymi plamami i kreskami. Skrzydła są ciemniejsze niż reszta ciała. Pomimo niewielkich rozmiarów dzioba, sowa ta może otworzyć go bardzo szeroko[6].
- Pożywienie
- Żywi się szczurami, myszami i innymi małymi ssakami, ptakami, rzadko gadami, żabami, krabami czy dużymi owadami[5].
- Tryb życia
- Poluje głównie nocą. Najczęściej żyje w parach. Długość życia puchacza indyjskiego to ok. 12 lat[7].
Występowanie
- Środowisko
- Górzyste i skalne zarośla, lasy.
- Zasięg występowania
- Azja Południowa, głównie Indie, Pakistan i Nepal. Spotykany do wysokości 2400 m n.p.m.[2]
Lęgi
- Pora lęgowa
- Pora lęgowa u puchacza indyjskiego trwa od października do kwietnia.
Status
IUCN uznaje puchacza indyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2021). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na utratę siedlisk leśnych[2].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.