Pseudoparenchyma lub paraplektynchyma – rodzaj pseudotkanki występujący u grzybów i glonów[1]. Składa się ze ściśle upakowanych jednokomórkowych strzępek i swoim wyglądem przypomina tkankiroślin wyższych, szczególnie tkankę miękiszową. Komórki pseudoparenchymy mają przeważnie owalny kształt i są izodiametryczne (tzn. nie zróżnicowane)[2].
Pseudoparenchyma u porostów w korze górnej, dolnej i chwytnikach: a – kora górna, b – warstwa glonowa, c – warstwa miąższowa, d – kora dolna, e – chwytniki
U grzybów z pseudoparenchymy zbudowane są:
skleroty (sklerocja) – twarde twory o różnym kształcie i wielkości, zwykle czarne na powierzchni, które mają za zadanie zachować formy życiowe grzyba w niesprzyjających warunkach (np. susza, mróz).
ryzomorfy – zbite skupiska równolegle ułożonych i silnie połączonych strzępek służące do dostarczania powietrza, wody i substancji pokarmowych.
podkładki (stroma) – zwarte skupienie strzępek, na lub w którym tworzą się zarodniki lub owocniki. Czasami strzępki stromy obejmują zarówno tkankę gospodarza, jak i podłoże[3].
Z pseudoparenchymy zbudowana jest też często kora u porostów, zwłaszcza kora górna[4]. Pseudoparenchyma występuje również u niektórych glonów (szczególnie brunatnic i krasnorostoów) i zbudowana jest u nich ze ściśle upakowanych nitek[1].
JanuszJ.BłaszkowkiJanuszJ., MariuszM.TadychMariuszM., TadeuszT.MadejTadeuszT., Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN83-87327-23-9. Brak numerów stron w książce
SelimS.KryczyńskiSelimS., ZbigniewZ.WeberZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN978-83-09-01063-0. Brak numerów stron w książce
