Przystanek

Przystanek komunikacyjny – miejsce przeznaczone do wsiadania lub wysiadania pasażerów na danej linii komunikacyjnej, w którym umieszcza się informacje dotyczące w szczególności godzin odjazdów środków transportu^[1].

Zobacz też: inne znaczenia.

Przystanek autobusowy w Gdańsku przy ul. Wita Stwosza

Przystanek to w transporcie drogowym miejsce zatrzymywania się pojazdów transportu publicznego, oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi^[2], jest to również peron w transporcie kolejowym oraz przystań usytuowana na wodach śródlądowych^[3].

W polskim systemie prawnym przystanki nie są obiektami budowlanymi, a miejscami wyznaczonymi przez organizację ruchu drogowego i oznakowanie (pionowe znaki informacyjne D-15, D-16, D-17 oraz ew. poziomy znak P-17)^[4]. Pasem drogowym, w obrębie którego zlokalizowany jest przystanek, administrowany jest przez właściwego zarządcę drogi publicznej, a jeśli przystanek jest zlokalizowany na terenie prywatnym - przez właściciela terenu^[5].

Zarządcy dróg publicznych są zobowiązani uwzględniać uchwały rad gmin w sprawie wstępnej lokalizacji przystanków i wyznaczać odpowiednią docelową lokalizację przystanków, a także nieodpłatnie udostępniać samorządowi terytorialnemu fragment pasa drogowego na budowę infrastruktury przystankowej^[5].

Samorządy określają sieć przystanków komunikacyjnych, a przewoźnicy drogowi mogą uwzględniać w rozkładach jazdy tylko przystanki uchwalone przez samorządy^[5].

Samorządy są uprawnione do pobierania opłat za korzystanie z przystanków przy drogach publicznych, których maksymalne stawki określa ustawodawca^[5].

W transporcie kolejowym pod pojęciem przystanku osobowego funkcjonuje miejsce wskazane w rozkładzie jazdy pociągów, w którym zaplanowane jest zatrzymanie pociągu, na ogół w celu wykonania konkretnych działań, takich jak np. umożliwienie pasażerom wsiadania do pociągu i wysiadania z niego^[6].

Zobacz też

• dworzec

Zobacz multimedia związane z tematem: Przystanek

Zobacz hasło przystanek w Wikisłowniku

Przypisy

1. Ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 2778).
2. Art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988).
3. Dz.U. z 2018 r. poz. 202.
4. Rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 2310).
5. Jerzy Szmit: Odpowiedź na interpelację nr 4494 posła Wojciecha Zubowskiego w sprawie umiejscawiania przystanków komunikacji zbiorowej przy drogach niepublicznych. sejm.gov.pl, 2016-08-04. [dostęp 2020-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-24)].
6. DECYZJA KOMISJI z dnia 1 lutego 2008 r. dotycząca specyfikacji technicznej interoperacyjności podsystemu „Ruch kolejowy” transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości, o której mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 96/48/WE, i uchylająca decyzję Komisji 2002/734/WE z dnia 30 maja 2002 r. (2008/231/WE). Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, s. 129.

Kontrola autorytatywna (infrastruktura transportowa):

• GND: 4158936-1
• NKC: ph999366