Przetacznik alpejski (Veronica alpinaL.) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych. Gatunek arktyczno-alpejski. Występuje w Ameryce Północnej, Azji i Europie, w tym także na Islandii i Grenlandii[3]. W Polsce spotykany w Tatrach (dość często), Karkonoszach i w Gorcach.
Prosta, wzniesiona lub podnosząca się, o wysokości 5-15(25) cm. Jest górą, a czasami również dołem odstająco owłosiona. Jest ulistniona na całej wysokości. Roślina ma nadziemne długie i cienkie kłącze oraz pełzające rozłogi.
Ulistnienie nakrzyżległe. Liście jajowate lub eliptyczne, tępe lub słabo tylko zaostrzone. Są siedzące, mają całobrzegą, lub słabo karbowaną blaszkę i są nagie lub rzadko owłosione (górne bywają czasami silnie owłosione).
Owłosiona torebka ok. dwukrotnie dłuższa od kielicha. Jest płaska, siniejąca, odwrotnie jajowatoeliptyczna i pęka na szczycie. Zawiera liczne, drobne nasiona.
Bylina, Hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do lipca, zapylana jest przeważnie przez owady.
Siedlisko: porasta obrzeża wyleżysk, skały, żwirki, murawy naskalne, rośnie wzdłuż potoków. Występuje od regla dolnego po piętro halne, główny obszar jej występowania w Tatrach to trzy najwyższe piętra roślinności. Gatunek arktyczno-alpejski, oreofit. Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i niewapiennym.
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
WładysławMatuszkiewicz:Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski.Warszawa:Wyd. Naukowe PWN,2006. ISBN83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
ZbigniewMirek,HalinaPiękoś-Mirkowa:Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy.Warszawa:MULTICO Oficyna Wyd.,2003. ISBN83-7073-385-9. Brak numerów stron w książce
WładysławSzafer,StanisławKulczyński:Rośliny polskie.Warszawa:PWN,1953. Brak numerów stron w książce
