Przepiórka chińska

Przepiórka chińska^[4] (Excalfactoria chinensis) – gatunek małego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae).

Przepiórka chińska

Excalfactoria chinensis[1]
(Linnaeus, 1766)
Samiec przepiórki chińskiej
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	grzebiące
Rodzina	kurowate
Podrodzina	bażanty
Plemię	Coturnicini
Rodzaj	Excalfactoria
Gatunek	przepiórka chińska
Synonimy
Tetrao chinensis Linnaeus, 1766[2] Coturnix chinensis (Linnaeus, 1766)[1] Synoicus chinensis (Linnaeus, 1766)
Podgatunki
E. c. chinensis (Linnaeus, 1766) E. c. trinkutensis Richmond, 1902 E. c. palmeri Riley, 1919 E. c. lineata (Scopoli, 1786) E. c. novaeguineae Rand, 1941 E. c. papuensis Mayr & Rand, 1936 E. c. lepida Hartlaub, 1879 E. c. australis Gould, 1865 E. c. colletti Mathews, 1912
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Systematyka

Wyróżniono kilka podgatunków E. chinensis^[5]:

• E. chinenisis chinensis – Indie do Sri Lanki, Półwysep Malajski, Indochiny, południowo-wschodnie Chiny i Tajwan.
• E. chinenisis trinkutensis – Nikobary.
• E. chinenisis palmeri – Sumatra, Jawa.
• E. chinenisis lineata – Filipiny, Borneo, Małe Wyspy Sundajskie, Celebes, Moluki.
• E. chinenisis novaeguineae – górzyste rejony Nowej Gwinei.
• E. chinenisis papuensis – południowo-wschodnia Nowa Gwinea.
• E. chinenisis lepida – Archipelag Bismarcka.
• E. chinenisis australis – wschodnia Australia.
• E. chinenisis colletti – północna Australia.

Taksony novaeguineae i papuensis bywają wliczane do lepida, a takson palmeri do podgatunku nominatywnego^[5].

Występowanie

Dziko żyjące przepiórki chińskie występują od południowych Chin, Indii, Sri Lanki, do Nowej Gwinei, Archipelagu Bismarcka i Australii.

Ekologia

Ptaki te zamieszkują tereny otwarte: stepy, pola uprawne, tereny trawiaste. Przepiórki chińskie są ptakami monogamicznymi, czyli żyją w parach, w przeciwieństwie do większych przepiórek japońskich.

Hodowla

Jajo przepiórki chińskiej

Ptaki są trzymane ze względu na ich miniaturowy rozmiar (ok. 13 cm) i łatwą hodowlę. W wolierach ogrodowych i większych klatkach rozmnażają się bez najmniejszych problemów, w przeciwieństwie do swojego „siostrzanego gatunku” jakim jest przepiórka japońska (ok. 20), która częściowo zatraciła instynkt rozrodczy. Samiczka przepiórki chińskiej składa ok. 10 jaj (maksymalnie nawet 30) w naziemnym gnieździe, jednak nie jest w stanie wysiedzieć takiej liczby jaj. Wysiadywanie trwa 18 dni. Młode dojrzewają płciowo w wieku 6 miesięcy.

Podczas inkubacji najlepiej oddzielić koguta i ponownie go przywrócić po wykluciu się młodych. Jest jednak jeden warunek, trzeba obserwować samca kilka dni czy nie atakuje piskląt, jeżeli to robi, należy natychmiast go oddzielić i ewentualnie z powrotem złączyć po wychowaniu młodych.

W naturalnej odmianie barwnej (standard) samiec wyraźnie różni się od samicy. Samica ubarwiona jest na brązowo (szata ochronna), a samiec jest granatowo-brązowy. Głównym pożywieniem tych kuraków są nasiona traw, przede wszystkim proso (ok. 70%) później kanar i owsik. Można im również podawać mak. Spłoszona przepiórka gwałtownie wzbija się do lotu, trzymana w klatce może się roztrzaskać o dach, więc większość hodowców trzyma te ptaki w klatkach, których dach jest zabezpieczonym czymś miękkim np. styropianem. Z reguły ptaki wolą poruszać się „pieszo”. Lot jest ostatecznością.

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody gatunek został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski) pod nazwą Synoicus chinensis^[3].