Pruitt-Igoe

Pruitt-Igoe – modernistyczne osiedle mieszkaniowe w St. Louis, zaprojektowane przez Minoru Yamasakiego zgodnie z ideałami Międzynarodowego Kongresu Architektury Nowoczesnej CIAM, zrealizowane w latach 1952–1955. Składało się z 10-piętrowych betonowych bloków z wielkiej płyty. Budynki charakteryzowały się małymi mieszkaniami z ciasnymi sypialniami^[1]. Pokoje były słabo doświetlone, ponieważ nie miały portfenetrów ani balkonów. Powierzchnia mieszkalna była nieco lepsza niż w okolicznych starych kamienicach, lecz wciąż znajdowała się dużo poniżej standardu architektury lat 50. XX wieku^[2]. Bloki miały klatki schodowe pozbawione okien oraz niefunkcjonalne windy, które zatrzymywały się tylko na co trzecim piętrze. Budynki wykonano z tandetnych materiałów, co sprzyjało poważnym awariom^[3]. Osiedle zostało uznane za złą wersję modernistycznego bloku marsylskiego Le Corbusiera^[4].

Pruitt-Igoe

Osiedle pomiędzy 1963 a 1972 rokiem
Państwo	Stany Zjednoczone
Miasto	Saint Louis
Data budowy	1952–1955
Architekt	Minoru Yamasaki
Położenie na mapie Saint Louis Pruitt-Igoe
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Pruitt-Igoe
Położenie na mapie Missouri Pruitt-Igoe
38°38′32,24″N 90°12′33,95″W

Wyburzanie osiedla

Problemem osiedla po około dekadzie jego użytkowania stały się przestępczość, wandalizm i brak nowych chętnych do zamieszkania. Próby rewitalizacji osiedla okazały się nieopłacalne i zakończyły się niepowodzeniem. Wobec tego podjęto decyzję o jego likwidacji. 15 lipca 1972 osiedle Pruitt-Igoe zostało wysadzone w powietrze, datę tę uważa się za symboliczny koniec epoki CIAM. Proces wyburzania osiedla został uwieczniony w filmie Koyaanisqatsi^[5].