Prawo Lamberta

Prawo Lamberta – prawo optyki sformułowane przez Johanna Heinricha Lamberta w 1760 r. określające zależność światłości od kierunku propagacji fali:

Jeżeli pewna niewielka powierzchnia promieniuje lub rozprasza światło, to światłość I w kierunku tworzącym kąt ${\displaystyle \theta }$ z normalną do powierzchni promieniującej wyraża się wzorem

${\displaystyle I(\theta )=I_{0}\cos \theta ,}$

gdzie ${\displaystyle I_{0}}$ – światłość w kierunku prostopadłym do powierzchni promieniującej.

Ilustracja prawa Lamberta

Prawo to jest spełnione ściśle, gdy powierzchnia promieniująca jest ciałem doskonale czarnym.

Zobacz też

• prawo Beera
• prawo Lamberta-Beera

Encyklopedie internetowe (prawo fizyki):

• nowa БРЭ: zakon-lamberta-58681c