Loading AI tools
prawo optyki opisujące pochłanianie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prawo Lamberta-Beera (prawo Bouguera-Lamberta-Beera[1], prawo Beera-Lamberta-Bouguera-Waltera) – opisuje pochłanianie promieniowania elektromagnetycznego przy przechodzeniu przez częściowo absorbujący i rozpraszający ośrodek.
Prawo Lamberta-Beera jest wynikiem połączenia dwóch prostszych praw optyki, prawa Bouguera i prawa Beera. Historycznie jako pierwszy łączne prawo podał Pierre Bouguer w 1729 r. Było ono jednak podane w postaci opisowej i nie zostało dostrzeżone przez innych uczonych. Johann Heinrich Lambert podał w 1760 r. prostą zależność między absorbancją i grubością ciała pochłaniającego światło, natomiast August Beer podał w roku 1852 prostą zależność między absorbancją i stężeniem, a następnie połączył swoje prawo z prawem Bouguera do obecnie znanej postaci prawa Lamberta-Beera. O ile jednak prawo Bouguera jest spełnione ściśle, o tyle prawo Lamberta-Beera ma charakter przybliżony, ponieważ współczynnik proporcjonalności może zmieniać się wraz ze zmianą stężenia roztworu[2]. Odchylenia wynikać mogą również z naruszenia równowagi termodynamicznej substancji lub zmiany stosunku liczby elektronów w stanie podstawowym do ogólnej liczby elektronów[3].
W ogólnym przypadku prawo to głosi, że absorbancja jest wprost proporcjonalna do stężenia i grubości warstwy roztworu, przez który przechodzi promieniowanie:
gdzie:
W przypadku gdy stężenie substancji wyrażone jest:
Prawo Lamberta-Beera jest spełnione dla wiązki promieniowania
Ze względu na to nie jest poprawnym mówić o odstępstwach od prawa, gdyż prawo jest określone dla pewnych warunków. Jednakże gdy warunki te nie są spełnione obserwujemy nieliniowe zależności pomiędzy absorbancją a stężeniem. Zależności te mogą mieć charakter zarówno chemiczny, jak i fizyczny. Charakter chemiczny obserwowany jest, gdy cząsteczki substancji lub rozpuszczalnika bezpośrednio ze sobą oddziałują w wyniku na przykład solwatacji lub dysocjacji. Najważniejszym fizycznym czynnikiem wpływającym na nieliniowość zjawiska jest polichromatyczność (wielobarwność) przechodzącego promieniowania. W praktyce niemożliwe jest osiągnięcie wiązki monochromatycznej przez rozszczepienie pryzmatem ze względu na limit dyfrakcyjny szczeliny monochromatora.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.