Remove ads
Powierzchnia nieciągłości (nieciągłość) – powierzchnia lub wąska strefa w głębi Ziemi, stanowiąca granicę ośrodków o różnych własnościach fizycznych, wyrażająca się w zmianie właściwości fal sejsmicznych, padających na taką granicę[1].
Ten artykuł od 2014-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Najwyraźniejsze nieciągłości rozdzielają skorupę ziemską, płaszcz oraz jądro Ziemi. Na tych granicach następuje nagła zmiana gęstości materii, następstwem czego jest odbicie oraz załamanie fal sejsmicznych, a także zmiana ich prędkości.
Najbardziej znana jest strefa (nieciągłość) Moho, która oddziela skorupę ziemską od płaszcza[1]. Została odkryta jako pierwsza, w 1909 r.
Strefa (nieciągłość) Wiecherta-Gutenberga oddziela płaszcz ziemski od jądra zewnętrznego i jest najbardziej wyraźna, gdyż stykają się tam ciała stałe oraz ciekłe[1].
Termin powierzchnia nieciągłości w geologii często oznacza też wszelkiego rodzaju powierzchnie, gdzie przerwana jest pierwotna ciągłość masywu skalnego, np. wskutek powstania uskoku.
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads