Port Windawa

Port Windawa (łot. Ventspils osta) – niezamarzający port we wschodniej części Morza Bałtyckiego, drugi co do wielkości na terenie Łotwy.

Port w Windawie

port w 2011 roku
Państwo	Łotwa
Miejscowość	Windawa
Powierzchnia portu	2451,39 ha
Długość nabrzeży	11 012 m
Maksymalna głębokość	17,5 m
Położenie na mapie Łotwy Port w Windawie
57°23′58,20″N 21°32′54,24″E
Strona internetowa

Historia

Już w XIII wieku zbudowano port u ujścia rzeki Windawy^[1]. W średniowieczu Windawa była członkiem Hanzy^[1]. Od 1561 miasto należało do Księstwa Kurlandii i Semigalii, lenna Rzeczypospolitej^[1]. W 1659 roku miasto i port zostało zajęte przez Szwedów^[1]. W 1795 roku Windawa została włączona do Cesarstwa Rosyjskiego^[1]. Ponieważ większość rosyjskich portów nadbałtyckich zamarzała na co najmniej pół roku w okresie zimowym, port w Windawie stał się ważnym portem dla rosyjskiego importu i eksportu do Europy Zachodniej^[1]. Pod koniec XIX wieku port został rozbudowany i zbudowano linię kolejową Moskwa-Windawa^[1]. Na początku XX wieku Windawa stała się portem większym od Lipawy^[1]. Z czasem port zaczął podupadać. Jego rozwój nastąpił dopiero w latach 60. XX wieku, gdy ZSRR zbudował rurociąg Samara-Połock-Windawa^[2]. Przez port w Windawie ZSRR eksportował 40% swojej ropy na Zachód^[3]. Od 2002 roku Rosjanie wykorzystują do transportu ropy własne porty, dlatego rurociąg obecnie jest nieczynny^[4]. Obecnie w porcie przeładowuje się rosyjski węgiel kamienny^[3]. Jest to także największy port morski wykorzystywany przez Białoruś^[3], tu bowiem przeładowywanych jest najwięcej towarów białoruskiego importu i eksportu^[3].

Ventspils Tirdzniecības osta

Po odzyskaniu niepodległości przez Łotwę wejścia do portu zostały pogłębione do 17,5 metra^[1]. Do portu mogą wpływać wszystkie statki pływające po Bałtyku. W 1994 roku powstała Ventspils Tirdzniecības osta (VTO), która zarządza portem^[1].

Połączenia promowe

Firma Stena Line oferuje połączenia promowe z Windawy do Nynäshamn i Travemünde^[5].

Latarnie morskie

Zarząd portu odpowiada za utrzymanie trzech łotewskich latarni morskich: Ovišu, Užava i Akmeņrags^[6].