Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomorski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1927–1928.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Komendanci | |
Pierwszy |
insp. Antoni Wilk |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość |
Naczelny Inspektorat Straży Celnej |
W lipcu 1927 roku przeprowadzono reorganizację Straży Celnej. Zniesiono instytucje starszych inspektorów Straży Celnej, istniejące przy dyrekcjach ceł i a powołano w ich miejsce inspektoraty okręgowe Straży Celnej[1]. Pomorski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej obejmował granicę od styku z Inspektoratem Mazowieckim w rejonie Małego Wałcza i dalej do punktu rozgraniczającego województwa pomorskie i poznańskie w rejonie Dorotowa i Stebionek[2].
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[3]. Pomorski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej przeorganizowany został na Pomorski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej.
W skład inspektoratu okręgowego etatowo wchodziło osiem osób, w tym czterech oficerów. Był to jeden starszy inspektor, dwóch starszych komisarzy, jeden komisarz, jeden starszy przodownik, jeden przodownik i dwóch strażników[4]:
Organizacja inspektoratu w 1927 roku[5] :
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.