Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Polski Kontyngent Wojskowy w Libanie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Polski Kontyngent Wojskowy w Libanie (PKW Liban, PKW UNIFIL) – wydzielony komponent Sił Zbrojnych RP, przeznaczony do zabezpieczenia medycznego, logistycznego i inżynieryjnego wojsk ONZ w południowym Libanie w latach 1992–2009, ponownie jako pododdział operacyjny od 2019 roku.
Remove ads
PKW Liban na przestrzeni lat nosił następujące oficjalne nazwy:
- 1992–2009: Polski Kontyngent Wojskowy w Tymczasowych Siłach Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Libańskiej
- od 2019: Polski Kontyngent Wojskowy w Republice Libańskiej.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
1992–2009
W odwecie na liczne palestyńskie ataki terrorystyczne, w marcu 1978 r. Siły Obronne Izraela zajęły na tydzień południowy Liban. Wycofując się pozostawiły strefę buforową, w którą wkroczyły Tymczasowe Siły Zbrojne ONZ (UNIFIL). Polska w tę misję zaangażowała się w roku 1992.
Związane było to z prośbą Sekretarza Generalnego ONZ do rządu polskiego o przysłanie do Libanu kompanii medycznej zastępującej lekarzy z Norwegii i Szwecji. Polski rząd przychylił się do prośby i 6 kwietnia 1992 do Szpitala Polowego UNIFIL w An-Nakura dotarła pierwsza, 20-osobowa grupa medyków, która natychmiast rozpoczęła pracę. 23 kwietnia 1992, licząca 86 żołnierzy, Polska Wojskowa Jednostka Medyczna (PolMedCoy) była w komplecie. 27 kwietnia 1992 roku odbyło się uroczyste przekazanie szpitala i od tego dnia oficjalnie rozpoczął działalność PolMedCoy. Jednym z najważniejszych zadań była ewakuacja medyczna (Medevac)[1].
w 1994 stopniowo zwiększano PKW w Libanie do ok. 550 żołnierzy. 15 marca polskie Zgrupowanie Pododdziałów Inżynieryjnych przejęło zadania, stacjonującej w Jouaya (Jwayya), szwedzkiej kompanii saperów (polegały one na rozminowaniu i odbudowie terenu). Z An-Nakury wycofał się szwedzki batalion logistyczny i na jego miejsce, 15 kwietnia 1994 r., został powołany Polski Batalion Logistyczny (POLLOG), w sile kompanii transportowej, zaopatrzenia oraz dowodzenia. Jego działania obejmowały przewożenie ludzi, sprzętu oraz towarów na i z pozycji błękitnych hełmów[2].
Polskie oddziały w Libanie swój chrzest bojowy przeżyły podczas operacji Grona gniewu, rozpoczętej 11 kwietnia 1996. W jej trakcie polscy saperzy, medycy i logistycy byli kilkukrotnie ostrzelani przez wojska izraelskie. 18 kwietnia w okolicach bazy w Jouaya toczyła się izraelsko-palestyńska wymiana ognia, w wyniku której polscy lekarze musieli udzielić pomocy medycznej poszkodowanym żołnierzom ONZ i cywilom. 19 kwietnia Polacy i Nepalczycy dwukrotnie zostali zaatakowani usiłujący oczyścić z niewybuchów trasę pochodu uchodźców. 22 kwietnia pociski spadły nieopodal polskiego konwoju. W tym czasie dowódcą (Force Commander) UNIFIL-u był gen. Stanisław Woźniak[3].
W wyniku akcji izraelskiej zakończenie misji ogłosiła norweska kompania remontowa i 1 czerwca 1996 zastąpiło ją polskie Zgrupowanie Pododdziałów Remontowych. Bazowała w miejscowości Tibnin, a w zakres jej obowiązków wchodziła naprawa wszelkiego sprzętu używanego przez wojska ONZ[4].
W 2000 Izraelczycy ostatecznie opuścili południowy Liban i sytuacja w rejonie stabilizowała się, co pozwoliło na stopniową redukcję UNIFIL-u i PKW. W kwietniu 2001 POLLOG zmniejszył się o 30 stanowisk. 1 sierpnia 2002 Zgrupowanie Pododdziałów Inżynieryjnych zastąpiła belgijska kompania inżynieryjna i w październiku 2005 polskich lekarzy zastąpili medycy z Indii. PKW zmniejszył liczebność z ok. 630 do ok. 230 żołnierzy.
Sytuację zmieniła II wojna libańska. 12 lipca 2006 nastąpił kolejny atak izraelski. Polskie oddziały były odpowiedzialne za ewakuację mieszkańców z zagrożonych terenów, transport rannych do szpitali oraz rozwożenie żywności i leków do poszkodowanych. Tym razem Polakom nie groziło wielkie niebezpieczeństwo i, podobnie jak wcześniej, żaden nie został poszkodowany. Kontyngent czasowo stracił nieformalny przydomek Wojskowego Domu Wypoczynkowego (WDW) Liban[5].
Wojna wymusiła restrukturyzację sił ONZ. Na przełomie 2006 i 2007 POLLOG powiększono, a 7 maja 2007, na podstawie polsko-hiszpańskiej umowy, w skład SPANBATT-u weszła polska kompania manewrowa wystawiona przez Żandarmerię Wojskową (jej zadania polegały na utrzymywaniu posterunków, prowadzeniu patroli i konwojowaniu). W wyniku tego liczba żołnierzy PKW sięgnęła prawie 500, od tamtej pory rotowanych częściej, bo co 6 miesięcy (wcześniej co pół roku zmieniało się ok. 50% kontyngentu, tj. żołnierzy służby zasadniczej).
Pod koniec 2009, w związku z ogólnym wycofywaniem kontyngentów z misji oenzetowskich, PKW Liban rozpoczął wycofywanie do kraju. 27 października zakończyła działalność kompania manewrowa, 10 listopada odleciała pierwsza grupa żołnierzy, 1 grudnia POLLOG oficjalnie przekazał odpowiedzialność duńskiemu batalionowi logistycznemu i 6 grudnia w Kielcach nastąpiło uroczyste powitanie PKW[6]. Ostatni polscy żołnierze pełniący służbę pod flagą UNIFIL opuścili teren Libanu 11 grudnia 2009 roku – byli to oficerowie z trzyosobowej grupy likwidacyjnej.
W trakcie misji UNIFIL zginęło 7 polskich żołnierzy[7].
Tradycje Polskiego Kontyngentu Wojskowego w UNIFIL kontynuował Ośrodek Szkolenia na potrzeby Sił Pokojowych, od 2004 Centrum Szkolenia na Potrzeby Sił Pokojowych[8].
Po 2019
Po zmianach na najwyższym szczeblu państwowym w wyniku wyborów prezydenckich i wyborów parlamentarnych w Polsce w 2015 roku nastąpiła rewizja dotychczasowej polityki udziału Sił Zbrojnych RP w operacjach pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Pierwsze deklaracje ze strony prezydenta Andrzeja Dudy padły już we wrześniu 2015, rok później oficjalnie zgłoszono gotowość do wydzielenia kompanii inżynieryjnej, oficerów do sztabów i obserwatorów (80-100 żołnierzy) do jednej z operacji korzystnych z punktu widzenia polskiej geopolityki. Ostatecznie wybrane zostały siły w Libanie, tj. UNIFIL (proponowane także UNDOF w Syrii, w których także do 2009 służył polski kontyngent), i zdecydowano o zmianie charakteru zaangażowania – w miejsce kompanii inżynieryjnej przygotowana została kompania manewrowa (tego typu polski pododdział stacjonował już w ramach UNIFIL w latach 2007–2009)[9].
Transport sił i środków rozpoczął się w listopada 2019 r. Do listopada cały kontyngent został przetransportowany – jego trzon stanowi kompania piechoty zmotoryzowanej na KTO Rosomak, razem z komponentem węgierskim podległa batalionowi irlandzko-polskiemu IRISHPOLBATT. Podobnie jak w latach 2007–2009, zadania kompanii polegają na utrzymywaniu posterunków, prowadzeniu patroli i konwojowaniu[10].
Remove ads
Struktura organizacyjna
Podsumowanie
Perspektywa
Czas trwania, dowódcy oraz liczebność Polskiej Wojskowej Jednostki Medycznej:
Struktura organizacyjna I-XXV zmiany PKW UNIFIL:
- Dowództwo PKW – POLLOG (polski batalion logistyczny) (An-Nakura)
- Zgrupowanie Pododdziałów Inżynieryjnych (Jwayya) – do 2002
- Zgrupowanie Pododdziałów Remontowych (Tibnin) – 1996-2002, od 2002 kompania remontowa
- Centralna Składnica Zaopatrzenia (An-Nakura)
- kompania medyczna (An-Nakura) – do 2005
- personel w HQ UNIFIL i MPCoy (An-Nakura}
Czas trwania, dowódcy, liczebność oraz struktura poszczególnych zmian:
Struktura organizacyjna XXVI-XXXI zmiany PKW UNIFIL:
- Dowództwo PKW – POLLOG (polski batalion logistyczny) (An-Nakura)
- Centralna Składnica Zaopatrzenia (An-Nakura)
- kompania manewrowa SPANBATT-u (Mardż Ujun) – od 2007
- personel w HQ UNIFIL i MPCoy (An-Nakura)
Czas trwania, dowódcy oraz liczebność poszczególnych zmian:
Struktura organizacyjna PKW UNIFIL od I zmiany:
- Dowództwo PKW (Bint Dżubajl)
- kompania manewrowa (Bint Dżubajl)
- personel w HQ UNIFIL i MPCoy (An-Nakura)
Struktura organizacyjna IRISHPOLBATT[11]:
Dowództwo i sztab IRISHPOLBATT (irlandzko-polski batalion operacyjny)
- kompania manewrowa A
- kompania manewrowa B
- kompania rozpoznawcza
- Batalionowa Grupa Wsparcia
łącznie ok. 600 żołnierzy (
ok. 360, 
ok. 220, 
ok. 15, 
ok. 10)[12]
Czas trwania, dowódcy oraz liczebność poszczególnych zmian:
Ponadto Polak, w randze zastępcy Sekretarza Generalnego ONZ, piastował funkcję dowódcy (Force Commander) UNIFIL, w stopniu generała dywizji (Major General). Był to:
- 1995–1997: gen. bryg. dr Stanisław Woźniak
Remove ads
Odznaczenia za udział w kontyngencie
Baretka Medalu pamiątkowego PKW Liban (2023)
_BAR.svg){kind=small}
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads