Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie (845.16) – mezoregion fizycznogeograficzny we wschodniej Polsce, wchodzący w skład Polesia Zachodniego.

Szybkie fakty Megaregion, Prowincja ...

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie

Zachód słońca nad Jeziorem Białym
Megaregion	Niż Wschodnioeuropejski
Prowincja	Niż Wschodniobałtycko-Białoruski
Podprowincja	Polesie
Makroregion	Polesie Zachodnie
Mezoregion	Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. lubelskie

Zamknij

Granice równiny wyznaczają: Garb Włodawski na północy, dolina Bugu na wschodzie, Pagóry Chełmskie na południu, Wysoczyzna Lubartowska na zachodzie^[1].

Równina Łęczyńsko-Włodawska jest podmokła i zatorfiona i odznacza się licznymi zagłębieniami termokrasowymi i krasowymi^[2]. Stanowi ona największy w Polsce zespół łąkowy i wyjątkowe w skali Polski zgrupowanie jezior poza granicą ostatniego zlodowacenia^[3]. Ta kraina jezior, bagien i lasów charakteryzowała się przyrodą zachowaną w niezmienionym stanie do lat 70., kiedy podjęto próby melioracji i osuszania znacznej części terenów. Wzdłuż zachodnich granic Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej ciągnie się pas skał karbońskich z węglem kamiennym (Lubelskie Zagłębie Węglowe)^[1].

Jeziora pochodzenia krasowego zajmują ponad 27 km² powierzchni. Nad takimi jeziorami jak: Bialskie, Białe Włodawskie, Maśluchowskie, Miejskie w Ostrowie Lubelskim, Piaseczno, Rotcze, Sumin istnieją bardzo dobre warunki do wypoczynku. Część jezior (jak Bikcze, Cisacin, Nadrybie) położonych jest w niedostępnych miejscach, otoczonych torfowiskami, bagnami i zaroślami. Niektóre, jak Brzeziczno i Orchowe stanowią rezerwaty przyrody. Inne, jak Dratów są włączone do systemu kanału Wieprz-Krzna.

Je­ziora Łęczyńsko-Włodawskie, zwłaszcza ich część po­łudniowa, są terenem rekreacyjnym województwa lu­belskiego. Znanym miejscem jest jezioro Białe Włodawskie, nad którym leży miejscowość wypoczynkowa Okuninka. Na Pojezierzu znajduje się utworzony w 1990 roku Poleski Park Narodowy.