Bokówka biała

Bokówka biała (Pleurocybella porrigens (Pers.) Singer) – gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales)^[2].

Bokówka biała

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Incertae sedis
Rodzaj	bokówka
Gatunek	bokówka biała
Nazwa systematyczna
Pleurocybella porrigens (Pers.) Singer Mycologia 39(1): 81 (1947)[1]

Hymenofor bokówki białej

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pleurocybella, Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1796 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus porrigens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1947 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Pleurocybella^[1].

Synonimy naukowe^[3]:

• Agaricus porrigens Pers. 1796
• Agaricus porrigens var. dimidiatus Alb. & Schwein.
• Agaricus porrigens var. infundibuliformis Alb. & Schwein.
• Agaricus porrigens Pers. 1796 var. porrigens
• Calathinus porrigens (Pers.) Quél. 1886
• Dendrosarcus porrigens (Pers.) Kuntze
• Nothopanus porrigens (Pers.) Singer
• Phyllotus porrigens (Pers.) P. Karst.
• Pleurotellus porrigens (Pers.) Kühner & Romagn.
• Pleurotus albolanatus Peck, in Kauffman
• Pleurotus porrigens (Pers.) P. Kumm.

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako bedłka wydłużona, bedłka rozesłana i boczniak rozesłany^[4].

Morfologia

Kapelusz

Biały, o długości 2–9 cm i szerokości 2–5 cm. U młodych okazów jest okrągły, łyżkowaty, później kształtem przypomina ucho ludzkie. Nie posiada trzonu, lecz przyrasta do podłoża bokiem lub zwężoną częścią. Skórka matowa i gładka, jedynie w miejscu przyrośnięcia nieco spilśniona^[5].

Blaszki

Szerokie, o gładkich ostrzach i zbiegające w miejscu przyrośnięcia kapelusza. Początkowo są białe, z czasem stają się kremowe lub żółtawe^[5].

Miąższ

Mięsisty, białawy, o delikatnym smaku i typowym grzybowym zapachu^[5].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do kulistego i rozmiarach: 6–7,5 × 5–6 µm^[6].

Gatunki podobne

• Boczniak dębowy (białożółty) (Pleurotus dryinus). Posiada krótki trzon,
• Łycznik białawy (Panellus mitis). Jest mniejszy i posiada krótki trzon^[5]
• Lejkownica nadrzewna (Ossicaulis lignatilis). Ma trzon, mniejsze zarodniki i rośnie na drewnie liściastym^[7].

Występowanie i siedlisko

Na półkuli północnej notowany jest w Ameryce Północnej, Europie, w Korei i Japonii, na półkuli południowej tylko w Indonezji^[8]. W Polsce dość rzadki, ale nie znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych.

Grzyb nadrzewny rosnący na próchniejącym drewnie drzew iglastych, szczególnie w wilgotnych miejscach. Częstszy jest w górach. Występuje w grupach lub po kilka kapeluszy przyrośniętych do drewna wachlarzowato lub skrzydłowato^[5]. Kapelusze często są z sobą pozrastane.

Znaczenie

Saprotrof^[4]. Grzyb jadalny. Za jadalny uważany jest np. w Kanadzie i Hongkongu (znajduje się na opracowanej dla FAO liście grzybów spożywanych w różnych krajach^[9]). Za jadalny uważany jest też przez wiele poradników dla grzybiarzy^[6], jednak w czeskim atlasie grzybów jest uznany za niejadalny^[5].