Plac Zamkowy 1/13 w Warszawie

Plac Zamkowy 1/13 – kompleks czterech kamienic na warszawskim Starym Mieście, w skład którego wchodzą: kamienica Szpitalna, kamienica Krzysztofowiczów, kamienica Dyndy oraz kamienica Pod Pelikanem.

Plac Zamkowy 1/13

nr rej. 625, 626, 627
Plac Zamkowy 1/13 od frontu
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	Plac Zamkowy 1/13
Typ budynku	Zespół kamienic
Architekt	Józef Chodaczek/Tadeusz Makarski
Zniszczono	1944
Odbudowano	1960
Położenie na mapie Warszawy Plac Zamkowy 1/13
Położenie na mapie Polski Plac Zamkowy 1/13
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Plac Zamkowy 1/13
52°14′52,148″N 21°00′46,980″E

W roku 1944 zostały zburzone do piwnic. Po odbudowaniu posiadają wspólny adres. Do tego czasu miały różne adresy:

• Kamienica Szpitalna – nr 9
• Kamienica Krzysztofowiczów – nr 11
• Kamienica Dyndy – nr 13a
• Kamienica Pod Pelikanem – nr 13b

Kamienica Szpitalna

Początkowo drewniany dom. W 1583 r. został spalony. Odbudowany z murowanym traktem przednim. W 1670 r. gruntownie przebudowany. W 1944 r. zburzony do piwnic, odbudowany w 1960 r. z przywróceniem postaci zbliżonej do stanu z pierwszej połowy XIX wieku. Wpisana do rejestru zabytków (nr 625).

Kamienica Krzysztofowiczów

Początkowo dom drewniany parterowy z poddaszem. Przebudowany w pierwszej połowie XVIII w. W 1944 r. zburzony. Odbudowany w 1960 r. w nawiązaniu do stanu sprzed 1944 r. zachowującego wygląd z XVIII w. Wpisana do rejestru zabytków (nr 626).

Kamienica Dyndy

Pierwotnie dom drewniany. Przebudowana na początku XVIII w. W końcu XVIII w. należała do kupca Michała Roeslera, właściciela również sąsiedniej kamienicy nr 13b. Od tego czasu obie stale w rękach jednego właściciela, w XIX w. połączone (znajdowały się pod wspólnym numerem porządkowym). Od końca XVII w. mieściła się tu gospoda. Zburzona do piwnic w 1944, odbudowana w 1957-59 r. Wpisana do rejestru zabytków (nr 627).

Kamienica Pod Pelikanem

Osobny artykuł: Kamienica Pod Pelikanem w Warszawie.

Zbudowana przed 1705 r. Początkowo drewniana. W 1944 r. zburzona. Odbudowana w 1960 r. w nawiązaniu do wyglądu sprzed zniszczenia, zachowującego cechy z XVIII w.

Współczesność

Obecnie na terenie kamienic znajdują się lokale użyteczności publicznej: Warszawskie Centrum Informacji Turystycznej, Galeria Sztuki, Pub&Restaurant Królewski.

Bibliografia

• A. Rottermund, J. Łoziński, Katalog Zabytków Sztuki, Miasto Warszawa, Część I: Stare Miasto, Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, T. 1-2, Warszawa 1993, ISBN 83-221-0628-9.