Loading AI tools
polsko-żydowski działacz komunistyczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pinkus Minc, także Paweł Minc[1], Pinchas Minc[2] ps. „Aleksander Minc” (hebr. פנחס מינץ, ur. 1895 w Strykowie, zm. 2 marca 1962 w Buenos Aires[3]) – polsko-żydowski polityk, założyciel Kombundu.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Partia |
Minc urodził się w zamożnej, chasydzkiej rodzinie. W 1896 przeniósł się z rodziną do Łodzi. Uczył się religijnej szkole podstawowej i w Ger chasydzkiej synagodze oraz prywatnych nauczycieli. W latach 1909–1912 uczył się w gimnazjum Jaroszyńskiego. Po zubożeniu jego rodziny przerwał naukę, pracował jako pomocnik księgowego i pracownik Gminy Żydowskiej w Łodzi. W 1915 wstąpił do Bundu – należał do łódzkiego komitetu partii. Uczestniczył w konferencji Budndu w Gdańsku w 1921, gdzie założył komunistyczny odłam Bundu – Kombund, stając się jednym z przywódców żydowskiego ruchu komunistycznego w Polsce, członkiem komitetu centralnego Komunistycznej Partii Polski oraz członkiem Centralnego Biura Żydowskiego przy KC KPP. W 20-leciu międzywojennym był wielokrotnie aresztowany i więziony w wyniku swojej nielegalnej działalności komunistycznej. W 1929 po uwolnieniu z więzienia we Wronkach uciekł do Gdańska, a następnie do Pragi[3].
W 1932 rozczarowany komunizmem zaangażował się w tworzenie opozycji trockistowskiej[4] w polskim ruchu komunistycznym[3]. Współpracował z grupami trockistowskimi w Pradze, Gdańsku, Kopenhadze i Paryżu, będąc jednocześnie bliskim współpracownikiem i przyjacielem syna Lwa Trockiego, Leona Siedowa[4][5]. W 1938 opuścił partię komunistyczną i wrócił do Bundu. W latach 1937–1951 mieszkał w Paryżu, gdzie angażował się w żydowskie życie polityczne i kulturalne. W latach 1941–1944 działał w żydowskim ruchu oporu we Francji , angażując się w partyzancką walkę zbrojną przeciwko nazistom. Od 1945 był członkiem światowego komitetu koordynacyjnego Bundu. W 1952 przeniósł się do Argentyny, gdzie działał w komitecie Bundu w Buenos Aires oraz był wiceprzewodniczącym lokalnego oddziału Światowego Kongresu Kultury Żydowskiej oraz działał w administracji szkół jidysz, wydawnictwie jidysz oraz w gminie żydowskiej[3].
Minc publikował od 1920 w nielegalnym wydawnictwie Kombundu w Łodzi i w Warszawie oraz w „Łodżer Weker”, który został przejęty przez Kombund w 1921. Ponadto współtworzył m.in. czasopisma takie jak: Literatisze Tribune i Der Frajdenker w Łodzi. Od 1938 współpracował z prasą bundowską we Francji, redagował dziennik „Unzer Sztyme” (1945-1952) w Paryżu, w którym publikował na tematy polityczne i literackie. W latach 1952–1962 redagował tygodnik „Unzer gedank” w Buenos Aires Współpracował także z: „Unzer Cajt” w Nowym Jorku; „Lebnsfragn” i „Hejmisz” w Tel Awiwie, „Foroys” w Meksyku, i „Ilustrirte Literarisze Bleter” w Buenos Aires. Ponadto opublikował kilka książek poświęconych komunizmowi, II wojnie światowej i młodości[3].
Minc wywodził się z rodziny o bogatych tradycjach socjalistycznych. Jego siostrą była Tola Minc (1901–1942) – lekarka i działaczka Bundu[6][7], jej mężem zaś lekarz i działacz Komunistycznej Partii Polski Henryk Minc[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.