Pinchas Menachem Joskowicz

Życiorys

Podsumowanie

Perspektywa

Urodził się w Zduńskiej Woli w wielodzietnej rodzinie chasydzkiej, związanej z dworem cadyków z Góry Kalwarii. Podczas II wojny światowej przebywał w getcie łódzkim, skąd następnie został przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Po zakończeniu wojny rozpoczął studia rabinackie w Bergen. Tam otrzymał smichę rabinacką. W 1947 wyemigrował do Izraela, gdzie w Jerozolimie dokończył studia w jesziwie. Razem z żoną, którą poznał w Izraelu, byli wychowawcami w domu dziecka. W późniejszym okresie został pracownikiem Ministerstwa Opieki Społecznej. Prowadził także firmę farmaceutyczną.

W 1988, na mocy porozumienia władz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Izraela, został wybrany naczelnym rabinem Polski. Stosunki między rabinem a zarządem Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich nie układały się najlepiej ze względu na konserwatyzm religijny rabina i nieprzestrzeganie przez większość członków związku przykazań judaizmu ortodoksyjnego.

W 1996 ukazała się po polsku jego książka pt. Opowieść o radości i cierpieniu, w której zawarł swoje wspomnienia i refleksje dotyczące przedwojennej społeczności żydowskiej w Polsce^[3].

W 1999 w czasie wizyty Jana Pawła II w sejmie Joskowicz zbulwersował część polskiej opinii publicznej skierowaną do papieża prośbą o usunięcie „krzyża papieskiego” z terenu dawnego obozu zagłady w Oświęcimiu: „Proszę, aby pan papież dał wezwanie do swoich ludzi, by także ten ostatni krzyż wyprowadzili z tego obozu”^[4]. Wkrótce później złożył urząd i powrócił do Izraela.

Przypisy

[1]
הרב מנחם פנחס יוסקוביץ זצ"ל, רבה הראשי של פולין לשעבר [online], בחדרי חרדים, 27 listopada 2010 [dostęp 2021-09-09] (hebr.).
[2]
Zmarł rabin Joskowicz. jewish.org.pl. [dostęp 2010-11-28].
[3]
Pinchas MenachemP.M. Joskowicz Pinchas MenachemP.M., Opowieść o radości i cierpieniu, Warszawa: Grupa Image, 1996, s. 196, ISBN 83-85461-42-6.
[4]
Pinchas Menachem Joskowicz. wprost.pl, 1999-06-20. [dostęp 2009-03-25].

Bibliografia