Remove ads
Peter Frank Radford (ur. 20 września 1939 w Walsall[1]) – brytyjski lekkoatleta sprinter, dwukrotny medalista olimpijski z Rzymu.
 Peter Radford w 1960 | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
20 września 1939 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej reprezentował Anglię, a na pozostałych dużych zawodach międzynarodowych Wielką Brytanię.
Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 110 jardów (która biegła w składzie: Adrian Breacker, David Segal, Roy Sandstrom i Radford), a także zajął 4. miejsce w biegu na 100 jardów i odpadł w półfinale biegu na 220 jardów na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1958 w Cardiff[2]. Na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Radford, Sandstrom, Segal i Breacker) oraz brązowy medal w biegu na 100 metrów (za Niemcami Arminem Harym i Manfredem Germarem)[3].
28 maja 1960 w Wolverhampton ustanowił rekord świata w biegu na 200 metrów wynikiem 20,5 s (bieg był rozgrywany na dystansie 220 jardów)[4].
Na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie zdobył brązowe medale w biegu na 100 metrów (za Harym i Davidem Sime ze Stanów Zjednoczonych) i w sztafecie 4 × 100 metrów (biegła w składzie: Radford, David Jones, Segal i Nick Whitehead). W biegu na 200 metrów odpadł w półfinale[1].
Na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie odpadł w półfinałach biegów na 100 metrów i na 200 metrów[5]. Ponownie zwyciężył w sztafecie 4 × 110 jardów (w składzie: Alf Meakin, David Jones, Len Carter i Radford) oraz odpadł w półfinałach biegów na 100 jardów i na 220 jardów na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 w Perth[2].
Wystąpił również na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, gdzie odpadł w ćwierćfinałach biegów na 100 metrów i na 200 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajął w finale 8. miejsce[1].
Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) na 100 jardów w 1959[6] i 1960[7].
Po zakończeniu kariery sportowej był m.in. prezesem UK Athletics oraz profesorem sportu na Brunel University w Londynie. Opublikował biografię XIX-wiecznego miłośnika pieszych wędrówek Roberta Barclaya Allardice’a The Celebrated Captain Barclay: Sport, Money and Fame in Regency Britain (2001).
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads