Peon III

Peon III - czterosylabowa stopa metryczna, złożona z dwóch sylab nieakcentowanych, jednej akcentowanej i jednej nieakcentowanej (w poezji greckiej: dwóch sylab krótkich, jednej długiej i jednej krótkiej).

Peon III bywa też (współcześnie) nazywany podwójnym trochejem (dytrochejem)^[1], gdyż często na jego pierwszą sylabę pada akcent poboczny.

Czyste wiersze peoniczne są w poezji polskiej bardzo rzadkie. Klarownym przykładem jest wiersz Brunona Jasieńskiego Panienki w lesie:

Zalistowiał cichosennie w cichopłaczu cicholas,

Jak chodziły nim panienki, pierwiośnianki, ekstazerki,

Kołysały się, schylały, rwały grzyby w bombonierki,

Atłasowe, żółte grzyby, te, co rosną tylko raz^[2].

Rytm peoniczny jest też zauważalny w Elegii o chłopcu polskim Krzysztofa Kamila Baczyńskiego:

Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,

haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,

malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,

wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Linki zewnętrzne

• Peon III w PoeWiki

Przypisy

1. Aleksandra Okopień-Sławińska, Peon III, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.
2. Porównaj Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 97.