polski dziennikarz, publicysta, eseista i tłumacz literacki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Andrzej Lisicki (ur. 20 września 1966[2] w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta, eseista, tłumacz i apologeta chrześcijański[1].
 Paweł Lisicki (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 września 1966 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
W latach 1991–1993 dziennikarz „Życia Warszawy”, od 1993 dziennikarz i w latach 2006–2011 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”, współzałożyciel (2011) i w latach 2011–2012 redaktor naczelny tygodnika „Uważam Rze”, od 2013 redaktor naczelny tygodnika „Do Rzeczy”.
Ukończył XLI Liceum Ogólnokształcące im. Joachima Lelewela w Warszawie, w 1985 rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów założył i prowadził koło naukowe Młodych Prawników, był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a w marcu 1988 został członkiem jawnego Komitetu Założycielskiego NZS Uniwersytetu Warszawskiego. Był zaliczany do działaczy przeciwnych działaniom radykalnym.
W latach 1991–1993 był dziennikarzem „Życia Warszawy”. Publikował m.in. w miesięczniku Znak i Przeglądzie Politycznym. Od 1993 do 2005 pracował w dzienniku „Rzeczpospolita”, gdzie kierował działem „Opinie” (od 2000) i był zastępcą redaktora naczelnego (2004–2005).
W styczniu 2005 sprzeciwiał się zwolnieniu z pracy Bronisława Wildsteina za ujawnienie tzw. listy Wildsteina i wszedł w spór z ówczesnym redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej” Grzegorzem Gaudenem. W związku z tym kilka miesięcy później odszedł z redakcji, by kierować zespołem przygotowującym projekt nowego dziennika, który planował stworzyć Michał Sołowow.
Od 13 września 2006 do 27 października 2011 był redaktorem naczelnym dziennika „Rzeczpospolita”[3], a od 7 lutego 2011 do 28 listopada 2012 redaktorem naczelnym tygodnika „Uważam Rze”[4].
Od stycznia 2013 jest współwydawcą i redaktorem naczelnym tygodnika „Do Rzeczy”[5]. Od 2013 propaguje model mediów tożsamościowych, postulując jako główny cel mediów nie podawanie faktów, ale budowanie wspólnoty wśród odbiorców[6]. W latach 2016–2020 był jednym z prowadzących audycji Salon polityczny Trójki, będącej częścią porannego pasma Zapraszamy do Trójki, emitowanej na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia[7][8].
W 2015 był członkiem jury Nagrody Literackiej i Historycznej Identitas[9]. Od marca 2018 roku jest prezesem fundacji Strażnik Pamięci[10][11].
Jako apologeta broni historycznej wiarygodności Ewangelii kanonicznych[12]. Uznaje prawdziwość zmartwychwstania Jezusa jako wydarzenia historycznego[1]. W swojej książkach takich, jak Czy Jezus jest Bogiem? Od judaizmu do chrześcijaństwa (2014) czy Kto fałszuje Jezusa (2021) podjął w tym celu polemikę z wybranymi badaczami Jezusa historycznego reprezentującymi nurt „third quest”[13].
Lisicki jest znany z krytyki liberalnego chrześcijaństwa i modernizmu katolickiego[14].
W 2018 r. Paweł Lisicki opublikował powieść z gatunku fikcji politycznej pt. Epoka Antychrysta. Dzieło to, według Waldemara Łysiaka, przedstawia konsekwencje przyjęcia liberalnego nurtu w Kościele katolickim, skutkujące odstępstwem od wiary i dechrystianizacją świata prowadzoną przez Watykan w imię poprawności politycznej[20][21].
Recenzując powyższą książkę w „Przewodniku Katolickim”, Monika Białkowska zwróciła m.in. uwagę, że „Lisicki sprowadza to jednak do prostackiego wręcz ukierunkowania na przyszłość, zamiast na przeszłość” i „teologicznej mizerii”, a znacząca część książki jest „zwyczajnie obrzydliwa”[22]. Natomiast w opinii jednego z publicystów portalu PCh24.pl Polonia Christiana, podpisanego jako „TK”, wbrew zarzutom krytyków, książka nie służy ukazaniu odstręczających scen, lecz niebezpieczeństw, jakie wiążą się z dalszą liberalizacją Kościoła i społeczeństwa[23]. Zgodnie zaś z oświadczeniem autora zastosowanie niekiedy nawet brutalnych scen ma jedynie skłonić czytelnika do refleksji na temat kierunku zmian postępujących w liberalizującym się Kościele[23] oraz zachęcić do przeciwstawienia się tym zmianom[24].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
