Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pary sportowe (ang. pair skating) – konkurencja w łyżwiarstwie figurowym, w której duety łyżwiarskie składające się z kobiety i mężczyzny wykonują programy na łyżwach.
Pary sportowe w łyżwiarstwie figurowym wykonują elementy łyżwiarskie specyficzne dla tej konkurencji m.in. podnoszenia twistowe, skoki równoległe i wyrzucane, piruety, piruety parowe, spirale w rytm muzyki. Długość i zawartość układów jest ściśle określona oraz różni się w zależności od kategorii wiekowej, a także sezonu rywalizacji sportowej określanej przez Międzynarodową Unię Łyżwiarską (ISU).
Na notę łączną w zawodach par sportowych składają się dwa segmenty łyżwiarskie:
Konkurencja par sportowych zadebiutowała na mistrzostwach świata oraz Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1908 roku.
W zależności od jakości i osiągniętego poziomu wykonania elementu łyżwiarskiego sędziowie przyznają parze sportowej odpowiednie wartości punktowe (od sezonu 2018/2019 przedstawione w komunikacie ISU 2168[1]). Do głównych elementów wykonywanych przez pary sportowe należą:
Podnoszenia wykonywane przez pary sportowe są wykonywane wysoko nad głową partnera podnoszącego ze zmianami pozycji podnoszonej partnerki. Zgodnie z przepisami ISU podnoszący przemieszcza się po lodzie wykonując od jednego pełnego do trzech i pół obrotu. Ocena punktowa podnoszenia dotyczy trudności wejścia do podnoszenia, rodzaju chwytu, sposobu przemieszczania po lodzie, płynności i jakości wykonania podnoszenia, czyli zmian pozycji podnoszonej, stabilności podnoszącego, czystości wykonywania obrotów (minimalne kruszenie lodu przy obrotach), rodzaju zejścia i innych opcjonalnych czynników. Opcjonalne czynniki zwiększające punktację obejmują wykonanie trudnego wejścia lub zejścia, zwolnienie jednej ręki, zmianę pozycji podczas podnoszenia, zatrzymanie obrotu, zmiana rodzaju podnoszenia w rotacyjne lub odwrócenie kierunki obrotu.
Istnieje pięć grup podnoszeń dopuszczonych w programach przez ISU[2]. Są one kategoryzowane poprzez chwyt w momencie przejścia podnoszonej partnerki przez ramię partnera podnoszącego[3]. Dopuszczalne chwyty to:
Pozycje podnoszonej partnerki może być sklasyfikowana jako pozycja pionowa (górna część ciała wyprostowana), gwiazda (bokiem z górną częścią ciała równolegle do lodu) lub półmisek (pozioma pozycja z górną częścią ciała równoległą do lodu, z głową zwróconą w górę lub w dół). Podnoszenie bez obrotów nazywane jest podnoszeniem noszonym (ang. carry lift) i jest gorzej punktowane od podnoszeń rotacyjnych. Podnoszenia poniżej ramion partnera podnoszącego, czyli podnoszenia taneczne są uznawane w konkurencji par sportowych jako element choreografii, a nie właściwe podnoszenie.
.jpg)
Podnoszenia twistowe są elementem łyżwiarskim obowiązkowym jedynie w konkurencji par sportowych[3]. Podnoszenie rozpoczynane jest przez ruch partnera podnoszącego, który pomaga partnerce podnoszonej przygotowującej się tak jak do skoku axla lub skoku kopanego, następnie partnerka obraca się w powietrzu, a partner łapie ją w powietrzu i odstawia na taflę lodu. Poziom trudności podnoszenia twistowego jest większy, jeśli obie nogi podnoszonej partnerki znajdują się co najmniej 45° od osi ciała, a jej nogi są wyprostowane lub prawie wyprostowane. Niektóre pary wykonują podnoszenie twistowe szpagatowe, w którym partnerka przed obrotem w powietrzu wykonuje pełny szpagat. Najbardziej znaną parą wykonującą ten rodzaj podnoszenia twistowego szpagatowego była para Jekatierina Gordiejewa / Siergiej Grińkow. Para sportowe może również osiągnąć wyższy wynik przy wykonaniu trudnego wejściu do podnoszenia, opóźnionym obrocie lub jeśli partnerka trzyma ręce nad głową podczas obracania się w powietrzu.
.jpg)
.jpg)
Spirala śmierci to obowiązkowy element łyżwiarski wykonywany wyłącznie przez pary sportowe. W figurze tej partner stoi w tzw. pozycji cyrkla i trzyma za rękę partnerkę znajdującą się niemalże w pozycji leżącej, która objeżdża go na jednej nodze. W 2011 r. Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) wprowadziła zasadę według której, aby para sportowa otrzymała punkty i zaliczony odpowiedni poziom jakości za wykonanie spirali śmierci, głowa partnerki musi w pewnym momencie wykonywania elementu znajdować się poniżej kolana jej nogi, którą dotyka lodu[5]. Wartość punktową spirali śmierci podnosi sposób wejścia i wyjścia z niej, ułożenia ciała partnerki itp.
.jpg)
Pary sportowe wykonują również sekwencje kroków, sekwencje spiral i inne ruchy na polu. Część sekwencji kroków jest zwykle wykonywana synchronicznie, ale pary mogą również wykonywać ich część w odbiciu lustrzanym, wykonywać podnoszenia taneczne (poniżej barków partnera) itd. Są one oceniane pod względem różnorodności i trudności, głębokości krawędzi jazdy, prędkości, tzw. pokrycie lodu, synchronizacji i jedności. Sekwencji spiral para nie musi wykonywać w identycznych pozycjach. Wynik determinuje prędkość, tzw. pokrycie lodu, głębokości krawędzi jazdy i jakość utrzymania pozycji w spirali. Do ruchów w polu zalicza się m.in. mond, spirale, ina bauer, cantilever, podnoszenia taneczne i inne. Pary mogą tworzyć różne kombinacje tych ruchów.
Niektóre elementy łyżwiarskie wykonywane przez pary sportowe należące do elity łyżwiarskiej są zakazane w oficjalnych zawodach międzynarodowych[6]. Powodem takiej decyzji jest bezpieczeństwo łyżwiarzy i wysokie ryzyko wypadków oraz kontuzji (choć niektóre ryzykowne elementy, które nie są oficjalnie zakazane bywają wysoko wynagradzane przez sędziów w ich ocenach). Wykonanie niedozwolonego elementu przez parę sportową skutkuje dedukcją, czyli punktami ujemnymi.
Wiele zakazanych elementów jest prezentowanych przez pary sportowe na galach pokazowych zamykających zawody oraz profesjonalnych rewiach łyżwiarskich. Do niedozwolonych elementów należą:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
