Paolo Rossi

Paolo Rossi (ur. 23 września 1956 w Prato, zm. 9 grudnia 2020 w Sienie) – włoski piłkarz grający na pozycji napastnika.

Paolo Rossi

Data i miejsce urodzenia	23 września 1956 Prato
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 2020 Siena
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1961–1967 Santa Lucia 1967–1968 Ambrosiana 1968–1972 Cattolica Virtus 1972–1975 Juventus
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1973–1975 Juventus 0 (0) 1976 → Como (wyp.) 6 (0) 1976–1980 Vicenza 94 (60) 1979–1980 → Perugia (wyp.) 28 (13) 1982–1985 Juventus 83 (24) 1985–1986 Milan 20 (2) 1986–1987 Verona 20 (4) W sumie: 251 (103)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1977–1986  Włochy 48 (20)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata I miejsce Hiszpania 1982 piłka nożna

W 1982 został wybrany najlepszym piłkarzem Europy.

Kariera piłkarska

Napastnik w swojej karierze reprezentował barwy kilku włoskich klubów. Po odejściu z Juventusu Turyn (który reprezentował na szczeblach juniorskich), trafił do Vicenzy, gdzie zdobył mistrzostwo Serie B oraz dwa tytułu króla strzelców – zarówno Serie A (sezon 1977/78), jak i Serie B (sezon 1978/79). W 1980, będąc piłkarzem Perugii, został głównym winowajcą afery Totonero. Na światło dzienne wyszła informacja o przyjęciu przez zawodnika łapówki w wysokości 2 milionów lirów. Pierwotnie zawodnik został skazany na trzy lata zawieszenia, później kara została obniżona do dwóch lat^[1]. Po odbyciu banicji, wrócił do Juventusu, gdzie wraz z Francuzem Michelem Platinim oraz Polakiem Zbigniewem Bońkiem tworzył atakujące trio^[2]. Wraz z turyńczykami zdobył dwa Scudetta, Puchar Mistrzów, Puchar Zdobywców Pucharów oraz Superpuchar Europy. Później, krótko reprezentował A.C. Milan oraz Hellas Verona, gdzie w 1988 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

W 1982 roku doprowadził reprezentację Włoch do zwycięstwa w Mistrzostwach Świata, zdobywając przy tym sześć goli, które przełożyły się na zdobycie tytułu króla strzelców. Do kadry narodowej został dołączony w ostatniej chwili, dzięki skróceniu do dwóch lat kary dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej we włoskiej piłce Totonero („Czarny totek”).

Był uczestnikiem Mundialu 1978 w Argentynie, gdzie zdobył 3 gole oraz w Mundialu 1986 w Meksyku, gdzie nie rozegrał ani minuty.

Łącznie w reprezentacji Włoch rozegrał 48 spotkań i zdobył 20 goli.

Śmierć i pogrzeb

Piłkarz zmarł 9 grudnia 2020 roku w Sienie na raka płuc^[3]. 11 grudnia 2020 roku trumna z ciałem piłkarza została wystawiona na stadionie Romeo Menti w Vicenzy^[4]. 12 grudnia 2020 roku w Vicenzy odbyły się uroczystości pogrzebowe, do miejscowej katedry trumnę wnieśli byli piłkarze: Marco Tardelli, Giancarlo Antognoni, Antonio Cabrini i Fulvio Collovati^[5]. Dzień po pogrzebie trumna została wystawiona na stadionie Renato Curi w Perugii^[6], a następnie po kremacji urna z prochami piłkarza została złożona ostatecznie na cmentarzu w toskańskiej miejscowości Bucine^[7].

Sukcesy

Klubowe

Vicenza

• Serie B: 1976/77

Juventus

• Serie A: 1981/82, 1983/84
• Puchar Włoch: 1982/83
• Puchar Mistrzów: 1984/85
• Puchar Zdobywców Pucharów: 1983/84
• Superpuchar Europy: 1984

Reprezentacyjne

Włochy

• Złoty medal Mistrzostw Świata: 1982

Indywidualne

• Król strzelców Serie B: 1976/77
• Król strzelców Serie A: 1977/78
• Złota Piłka: 1982
• FIFA 100