Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Omega (Q40) – francuski eksperymentalny okręt podwodny z okresu I wojny światowej. Został zwodowany 28 listopada 1905 roku w stoczni Arsenal de Toulon , a do służby w Marine nationale wszedł w styczniu 1911 roku. 27 września 1910 roku nazwę okrętu zmieniono na „Argonaute”. Jednostka została skreślona z listy floty 20 maja 1919 roku.
„Argonaute” | |
Klasa | |
---|---|
Historia | |
Stocznia |
Arsenal de Toulon |
Położenie stępki |
styczeń 1903 |
Wodowanie |
28 listopada 1905 |
Marine nationale | |
Wejście do służby |
styczeń 1911 |
Wycofanie ze służby |
20 maja 1919 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
48,9 m |
Szerokość |
4,2 m |
Zanurzenie |
2,8 m |
Zanurzenie testowe |
30 m |
Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
Napęd | |
1 silnik parowy potrójnego rozprężania, 1 kocioł, łączna moc 350 KM 1 silnik elektryczny o mocy 234 KM 1 śruba | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 1076 Mm przy 8 w. |
Uzbrojenie | |
6 torped | |
Wyrzutnie torpedowe |
6 × 450 mm (2 na dziobie, 4 zewnętrzne) |
Załoga |
22 |
„Omega” została zaprojektowana przez inż. Émile’a Bertina i Emmanuela Petithomme’a[1][2][3]. Początkowo jednostka miała być wyposażona w specjalny silnik Diesla do napędu zarówno w położeniu nawodnym, jak i podwodnym[uwaga 1], jednak fiasko tej koncepcji zmusiło konstruktorów do zainstalowania napędu parowego i silnika elektrycznego (połowy siłowni zastosowanej na okrętach typu Pluviôse)[2].
„Omega” była eksperymentalnym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 48,9 metra, szerokość 4,2 metra i zanurzenie 2,8 metra[1][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 306 ton, a w zanurzeniu 409 ton[1][4][5]. Okręt napędzany był na powierzchni przez jedną maszynę parową potrójnego rozprężania systemu du Temple o mocy 350 koni mechanicznych (KM), do których parę dostarczał jeden kocioł du Temple[1][uwaga 2]. Napęd podwodny zapewniał jeden silnik elektryczny Nancy o mocy 234 KM[1][4]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 10,25 węzła na powierzchni i 6 węzłów w zanurzeniu[1][4]. Zasięg wynosił 1076 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 45 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[6].
Okręt wyposażony był w sześć wyrzutni torped kalibru 450 mm (dwie wewnętrzne na dziobie, dwie zewnętrzne systemu Drzewieckiego i dwie zewnętrzne na rufie), z łącznym zapasem 6 torped[1][4]. Załoga okrętu składała się z 22 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].
„Omega” zbudowana została w Arsenale w Tulonie[1][2]. Stępkę okrętu położono w styczniu 1903 roku[2], został zwodowany 28 listopada 1905 roku[1][4]. 27 września 1910 roku nazwę okrętu zmieniono na „Argonaute”, a do służby przyjęto go w styczniu 1911 roku[1][2]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q40[4].
„Argonaute” pełnił służbę na Morzu Śródziemnym do 20 maja 1919 roku, kiedy skreślony został z listy floty[1][2][4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.