Olaflur

Olaflur – organiczny związek chemiczny, aminofluorek zapobiegający powstawaniu próchnicy zębów.

Olaflur

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) N, N, N′-tri(2-hydroksyetyl)-N′-oktadecypropano-1,3-diamono difluorek Inne nazwy i oznaczenia aminofluorek 297
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H60F2N2O3
Masa molowa	498,77 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	6818-37-7
PubChem	23257
DrugBank	DB13290
SMILES CCCCCCCCCCCCCCCCCCN(CCCN(CCO)CCO)CCO.F.F
InChI InChI=1S/C27H58N2O3.2FH/c1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-17-19-28(22-25-30)20-18-21-29(23-26-31)24-27-32;;/h30-32H,2-27H2,1H3;2*1H InChIKey ZVVSSOQAYNYNPP-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,025–1,035 g/cm³[1]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie rozpuszczalny[1] Temperatura wrzenia >189 °C[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. Temperatura zapłonu 99 °C[1] Temperatura samozapłonu 371 °C[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A01AA03

Budowa cząsteczki

Cząsteczka zbudowana z dwóch części:

• hydrofobowego, niepolarnego ogona,
• hydrofilowej, polarnej głowy, z którą są związane dwa jony fluoru.

Działanie

Olaflur obniża napięcie powierzchniowe śliny i tworzy jednorodną warstwę na wszystkich powierzchniach jamy ustnej. Lekko kwasowy odczyn aminofluorku wspomaga tworzenie jednorodnej warstwy fluorku wapnia. Podczas ataku kwasów bakteryjnych jony fluoru zostają uwolnione i stymulują proces remineralizacji szkliwa, zapobiegając powstawaniu próchnicy.

Historia

Substancja ta została opracowana w latach 50. XX wieku przez firmę GABA we współpracy z Instytutem Stomatologii Uniwersytetu w Zurichu.

Zobacz też

• dektaflur