Okaryna

Okaryna – ludowy^[1] instrument muzyczny z grupy aerofonów wargowych, rodzaj fletu naczyniowego o wrzecionowatym korpusie^[2]. Nazwa pochodzi od włoskiego słowa occarina, oznaczającego gąskę^[2]. W Stanach Zjednoczonych często nazywa się okarynę ze względu na kształt sweet potato – słodkim ziemniakiem^[1].

Giuseppe Donati

Ten artykuł dotyczy instrumentu muzycznego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Okaryna

Klasyfikacja naukowa	421.221.422 Aerofon piszczałkowy (instrument dęty właściwy)
Klasyfikacja praktyczna	Instrument dęty wargowy

Okaryny najczęściej wykonuje się z wypalonej gliny albo porcelany^[2]. Okaryna posiada otwory boczne (najczęściej 8)^[2], które zamykane palcami grającego kształtują wysokość dźwięku^[1]. Z boku instrumentu wystaje część przyustna, służąca do zadęcia, zbudowana jak we flecie prostym^[2].

Okarynę w znanej dziś postaci skonstruował w drugiej połowie XIX wieku Włoch Giuseppe Donati^[2]. Podobne instrumenty były jednak wytwarzane wcześniej w Chinach i Afryce^[1]. Szybko zdobyła popularność w Europie jako instrument amatorski^[2]. Próby jej udoskonalenia poprzez dodanie systemu klap i suwaków nie powiodły się^[2]. Czasami jest wykorzystywana przez kompozytorów współczesnych (m.in. Kazimierz Serocki)^[2].

Okaryny są wytwarzane w różnych wielkościach^[2].

Zobacz hasło okaryna w Wikisłowniku