Odnogi mózgu

Odnogi mózgu (łac. crura cerebri) – struktury anatomiczne w obrębie śródmózgowia^[1] (ośrodkowy układ nerwowy).

Dolna część mózgowia człowieka: A: wzgórze, B: śródmózgowie, C: most, D: rdzeń przedłużony 1) taśma naczyniówkowa (i bocznie: blaszka przytwierdzona, prążek krańcowy) 2) wzgórze, poduszka wzgórza 3) (komora trzecia) 4) szyszynka 5) uzdeczka 6) prążek rdzenny wzgórza 7) wzgórek górny 8) ramię wzgórka górnego 9) wzgórek dolny 10) ramię wzgórka dolnego 11) ciało kolankowate przyśrodkowe 12) bruzda graniczna 13) konar górny móżdżku 14) konar dolny móżdżku 15) konar środkowy móżdżku 16) guzek przedni wzgórza 17) zasuwka, pole najdalsze

Odnogi mózgu leżą na powierzchni brzusznej śródmózgowia. Zbudowane są z istoty białej, stanowiąc jej grube, parzyste pasma. Rozpoczynają się one przy górnym brzegu mostu, rozbiegając się pod kątem 70–80°. Przebiegając nad pasmami wzrokowymi, wnikają do półkul mózgu^[1].

Odnogi mózgu w dolnej części dzieli szczelina o grubości 2 mm. Natomiast wyżej leżą one dalej od siebie. Pomiędzy odnogami znajduje się dół międzykonarowy^[1].

Powierzchnia odnóg nie jest równa. Przebiegają na niej równolegle do siebie, ułożone podłużnie, płytkie bruzdy, które ograniczają pasma włókien nerwowych. W pewnych miejscach pokrywają je jeszcze włókna przebiegające poprzecznie^[1].

Przypisy

1. Budowa ogólna śródmózgowia. W: Adam Bochenek, Michał Reicher, Wiesław Łasiński, Józef Markowski, Olgierd Narkiewicz: Anatomia człowieka. T. IV: Układ Nerwowy Ośrodkowy. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 219–220. ISBN 83-200-3449-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.