Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oddział Lotny Wojsk Polskich – oddział detaszowany (wydzielony) I Brygady Legionów, a następnie oddziały dywersyjne Polskiej Organizacji Wojskowej działające od 1914 do 1915 na terenie byłego Królestwa Polskiego, oraz od 1918 pod okupacją niemiecką i austriacką. Tworzone były na bazie doświadczeń oraz byłych członków Organizacji Bojowej PPS.
Rozpoczęcie akcji bojowej na tyłach wojsk rosyjskich należało do jednego z priorytetów akcji wojskowej Józefa Piłsudskiego[1]. Według raportu z 1917 tak przedstawiono idee działań dywersyjnych:
Chodziło mianowicie o jak najwybitniejsze stwierdzenie, że Legiony i ich bojowa działalność nie są to zjawiska zaborowi rosyjskiemu narzucone z zewnątrz, zza kordonu, że idea wojny polskiej z Rosją ma swych żołnierzy wszędzie i przy pierwszej sposobności realnej gotowa jest wyjść na jaw jako szeroki zbrojny ruch[2]
Zaraz po wybuchu wojny, pod koniec sierpnia 1914, niewielka grupa studentów z Petersburga powiązanych z PPS, PPS-Opozycja i Związkiem Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej przybyła do Warszawy. Byli to Tadeusz Hołówko "Otfinowski", Stanisław Jarecki "Jarosław" i Tadeusz Szturm de Sztrem "Mały". Dołączył do nich student Politechniki Lwowskiej Kazimierz Bagiński "Florek", a wkrótce siostra Tadeusza Szturm de Sztrema Zofia, Natalia Lipszycówna (narzeczona a następnie żona Zygmunta Zaremby), Helena Chełmicka oraz Zofia Warszawska (córka Adolfa Warszawskiego)[3]. Członkowie tej grupy nawiązali kontakty ze Związkiem Strzeleckim i Polskimi Drużynami Strzeleckimi. Tak ukształtowała się tzw. grupa petersbursko-lwowska.
22 października 1914 do Warszawy dotarł Tadeusz Żuliński mianowany przez Piłsudskiego komendantem organizacji wojskowej na terenie rosyjskim (przyszłej POW)[4]. Pod koniec października 1914, do grupy dołączyli wysłani na tyły wroga dwaj byli działacze Organizacji Bojowej PPS – członkowie wywiadowczego oddziału I Brygady "Oddziału Beków" Jan Bielawski "Mikita", oraz Józef Kobiałko "Walek". Mieli za zadanie organizować oddziały dywersyjne na zapleczu wojsk rosyjskich. Tadeusz Szturm de Sztrem organizował laboratorium, gdzie produkowano bomby i granaty.
Pierwszą akcję zorganizował Tadeusz Szturm de Sztrem z Janem Bielawskim. W dniu 23 listopada 1914 wysadzili tor kolejowy tory na Woli, pomiędzy Dworcem Gdańskim a Dworcem Wiedeńskim, co spowodowało wykolejenie pociągu wojskowego i zatarasowanie torów na całą dobę[5]. Druga akcja z udziałem Józefa Kobiałko i Stanisława Jareckiego odbyła się na linii kolejowej w okolicy Otwocka. Niestety ładunek nie wybuchł. Trzecia akcja, z udziałem Kazimierza Bagińskiego i Tadeusza Herfurta "Armak", wysadziła tor pod Grodziskiem. Tor został zerwany, a jeden patrolujący żołnierz został ranny[5].
Następnie 29 listopada Bielawski i Kobiałko próbowali wysadzić pomnik wzniesiony na rozkaz cara ku czci polskich generałów, którzy nie przyłączyli się do powstania i zginęli z rąk powstańców na Placu Zielonym w Warszawie. Wybuch jednak tylko nieznacznie uszkodził pomnik[5].
30 listopada 1914 formalnie powołano wydzielony oddział dywersyjny pod nazwą "Oddział Lotny Wojsk Polskich" podporządkowany bezpośrednio dowódcy POW Tadeuszowi Żulińskiemu. Dowódcą Oddziału został: Jan Bielawski "Mikita", zaś jego zastępcą Józef Kobiałko "Walek". Pierwszymi członkami oddziału byli: Józef Korczak "Piotr" (od grudnia 1914), Kazimierz Bagiński "Florek", Stanisław Jarecki "Jarosław", Tadeusz Szturm de Sztrem "Mały", – wszyscy członkowie PPS. Na początku stycznia 1915 przyjęty został Marian Kościałkowski "Orwid", i Emil Brzozowski "Emil", zaś na wiosnę Edward Rybicki "Okrzeja". Oddział przeprowadził wówczas akcje:
W lutym 1915 nastąpiła reorganizacja Oddziału. Odszedł dotychczasowy dowódca Jan Bielawski. Nowym dowódcą został Józef Kobiałko "Walek". Powołano "Oddziały Lotne Okręgowe" w: Lublinie, Siedlcach, Radomiu i Warszawie. Członkowie dotychczasowego Oddziału Lotnego tworzyli "Centralny Oddział Lotny"[6]. Komendantami oddziałów zostali: w okręgu lubelskim – Tadeusz Herfurt "Armak", w siedleckim – Józef Korczak "Piotr", w radomskim – Stanisław Jarecki "Jarosław", w warszawskim – Marian Zyndram-Kościałkowski "Orwid".
Regulamin Wewnętrzny Oddziałów Lotnych z 1915 stwierdzał m.in. że:
Oddziały Lotne prowadzą obecnie walkę z Rosją, która ma na razie charakter podjazdowy: psucie komunikacji, napady na urzędy pocztowe, gminne, powiatowe, na tabory, policję. (...) Oddział Lotny będzie walczył zawsze na tyłach armii nieprzyjacielskiej aż do wypędzenia wroga z granic Polski. (...) Broń posiadana przez członków Oddziałów Lotnych może być użyta tylko do samoobrony lub walki z wrogiem. Członkom Oddziałów Lotnych nie wolno oddać się w ręce wroga z bronią[7].
Centralny Oddział Lotny przeprowadził jeszcze kilka akcji:
W okręgach lubelskim i siedleckim oddziały lotne weszły w skład POW, zaś dowódcy oddziałów kierowali jednocześnie okręgami POW. Oddział warszawski zajmował się przygotowaniami do działań powstańczych, jednak z uwagi na szybkie wycofanie się Rosjan z miasta działania zostały zawieszone.
Na czele okręgowego Oddział lotnego w lubelskim okręgu POW stanął Tadeusz Herfurt, który po aresztowaniu komendanta okręgu Andrzeja Turczyńskiego-Brennera "Mieczysław II", przejął również dowodzenie okręgiem. W skład okręgowego Oddziału Lotnego weszli: Franciszek Sitarz "Franek", Wacław Fabierkiewicz "Szymon", Kosior "Rysiek", Tadeusz Węgliński, Franciszek Studziński "Bohdan", Jan Paszko. Przy oddziale lubelskim postali z oddziału centralnego: Józef Kobiałko, Kazimierz Bagiński, Emil Brzozowski i przez pewien czas Tadeusz Szturm de Sztrem wraz z laboratorium materiałów wybuchowych[5].
.jpg)
Oprócz okręgowego Oddziału Lotnego zostały na Lubelszczyźnie utworzone zostały jeszcze w grudniu 1914 przez Kazimierza Bagińskiego "Florek" Oddziały Lotne w: Krasieninie, Siennicy, oraz lokalne grupy osób wspierające oddziały Ostrowie Krupskim (Jan Korkosz, Paweł Korkosz, Walenty Patyra, Falenta)[8], Łopienniku Lackim (Stanisława Mydlarzówna, Jan Sadlak), Tarnogórze.
Józef Czachyra z OL w Tarnogórze na zlecenie Emila Brzozowskiego w czerwcu 1915 wysadził kolejkę wąskotorową na polach wsi Orłów, które w późniejszym czasie, na krótko przed wycofaniem się wojsk rosyjskich dokonały kilku zniszczeń na liniach komunikacyjnych, wysadzając mosty i pociągi wciskowe z artylerią i amunicją, na linii Motycz – Kraśnik i Chełm – Zamość
Na czele okręgowego oddziału lotnego radomskiego okręgu POW, w lutym 1915 stanął Stanisław Jarecki "Jarosław". Oddział m.in. zniszczył spisy poborowych w Radomiu, oraz organizował nieudaną akcję wysadzenia okopów rosyjskich w Janowcu[9]
W lipcu 1915 po zajęciu ziem Królestwa przez wojska państw centralnych zawieszono funkcjonowanie oddziałów, zaś żołnierze ujawnili się wstępując do I Brygady Legionów Polskich.
Od 1917 nastąpiła reorganizacja POW, Komendzie Głównej podlegały pierwotnie trzy a następnie cztery komendy naczelne: (I) Warszawa (dla Królestwa Polskiego okupowanego przez wojska niemieckie), (II) Kraków dla Galicji), (III) Kijów (dla działań w Rosji), (IV) Lublin (dla działań okupacji austriackiej). Komendom naczelnym podlegały okręgu, składające się z obwodów. Odbudowa Oddziałów Lotnych nastąpiła w maju 1918 Komenda Główna POW poleciła trzem Komendom Naczelnym powołanie oddziałów lotnych. W warszawskiej KN funkcjonowały oddziały we wszystkich okręgach oraz funkcjonował Centralny Oddział Lotny[10].
12 października 1918 oddział lotny Okręgu Radomskiego POW zorganizował akcję ekspropriacyjną pod Bąkowcem, gdzie zdobyto 1 mln 800 tys. koron. W akcji wzięli udział m.in. Dobiesław Damięcki "Sułkowski", Konrad Strzelczyk "Szaleniec", "Łukasiński", Jerzy Paszkowski "Kruk"[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
