Objaw Spaldinga
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Objaw Spaldinga (ang. Spalding sign) – objaw śmierci płodu, widoczny w badaniu radiologicznym. Polega na dachówkowatym zachodzeniu na siebie kości czaszki[1]. Został opisany w 1922 roku przez amerykańskiego ginekologa Alfreda Bakera Spaldinga[2].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.