Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ORP Dzielny – polski ścigacz okrętów podwodnych z okresu zimnej wojny, a wcześniej radziecki MO-328, jeden z jedenastu pozyskanych przez Polskę okrętów proj. OD-200. Okręt został zbudowany w latach 1943-1944 w stoczni numer 640 w Sosnowce, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR przyjęto go w 1944 roku. Po zakończeniu II wojny światowej jednostka została przekazana Polsce przez ZSRR na poczet części niemieckich reparacji wojennych i weszła w skład Marynarki Wojennej 5 kwietnia 1946 roku. Okręt, oznaczony podczas służby znakami burtowymi „DZ” i S-54, został skreślony z listy floty w 1959 roku.
Klasa | |
---|---|
Typ |
proj. OD-200 |
Historia | |
Stocznia | |
Marynarka Wojenna ZSRR | |
Nazwa |
MO-328 |
Wejście do służby |
1944 |
Marynarka Wojenna (PRL) | |
Nazwa |
ORP „Dzielny” |
Wejście do służby |
5 kwietnia 1946 |
Wycofanie ze służby |
1959 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 35 ton |
Długość |
23,4 metra |
Szerokość |
4 m |
Zanurzenie |
1,7 m |
Materiał kadłuba |
drewno |
Napęd | |
2 silniki benzynowe Packard o łącznej mocy 2400 KM 2 silniki benzynowe Osco-Ford o łącznej mocy 170 KM 2 śruby | |
Prędkość |
25 węzłów |
Zasięg |
1600 Mm przy prędkości 6 węzłów |
Sensory | |
sonar Tamir-9 | |
Uzbrojenie | |
1 działko kal. 37 mm 70-K L/73 2 wkm DSzK kal. 12,7 mm (2 x I) 2 zrzutnie bg | |
Załoga |
22 |
Ścigacze okrętów podwodnych projektu OD-200[uwaga 1] skonstruowane zostały w celu zastąpienia budowanych od II połowy lat 30. XX wieku ścigaczy proj. MO-4[5]. W porównaniu do poprzedników nowe okręty miały mniejszą wyporność i prostszą konstrukcję, w wyniku czego czas budowy jednostki skrócono ze 120 do 27 dni[5].
MO-328 (ros. Morskoj Ochotnik)[2] zbudowany został w latach 1943-1944 w stoczni numer 640 w Sosnowce[5][6][uwaga 2]. Do służby w Marynarce Wojennej ZSRR wszedł w 1944 roku[5].
Okręt był niewielkim ścigaczem okrętów podwodnych[8]. Długość całkowita wykonanego z drewna kadłuba wynosiła 23,4 metra, szerokość 4 metry i zanurzenie 1,7 metra[1][7]. Wyporność standardowa wynosiła 35 ton, zaś pełna 43,4 tony[1][2][uwaga 3]. Okręt napędzany był przez dwa silniki benzynowe Packard 4M-2500 WB o łącznej mocy 2400 koni mechanicznych (KM)[1][9]. Jednostka posiadała także dodatkowe silniki marszowe Osco-Ford o łącznej mocy 170 KM[5][6]. Dwa wały napędowe poruszały dwoma prawoskrętnymi śrubami[9]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 25 węzłów, zaś ekonomiczna 15 węzłów[1][9][uwaga 4]. Okręt zabierał 5 ton benzyny, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 1600 Mm przy prędkości 6 węzłów lub 590 Mm przy prędkości 9 węzłów[6][8]. Autonomiczność wynosiła 6 dób[8].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiło pojedyncze działko automatyczne kal. 37 mm 70-K L/73, z zapasem amunicji wynoszącym 500 sztuk oraz dwa karabiny maszynowe kal. 12,7 mm DSzK L/79 (2 x I), z zapasem 2000 sztuk amunicji na lufę[1][10][uwaga 5]. Broń ZOP stanowiły dwie ramowe zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 12 bomb BGB i MGB-20)[6][8]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało sonar Tamir-9[8].
Załoga okrętu składała się z 22 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][11].
MO-328 służył początkowo we Flocie Bałtyckiej[1]. W 1946 roku jednostka wraz z 22 innymi okrętami została przekazana Polsce przez ZSRR na poczet części niemieckich reparacji wojennych[12]. 5 kwietnia 1946 roku ścigacz pod nazwą ORP „Dzielny” został przyjęty w skład Marynarki Wojennej[1][2]. Pierwszym polskim dowódcą jednostki został por. mar. Teodor Sznajder[1][13]. Przez początkowe trzy miesiące służby na okręcie w charakterze instruktorów przebywali marynarze radzieccy, którzy wyjechali do kraju 23 czerwca 1946 roku[14]. Okręt z oznaczeniem burtowym „DZ” (zmienionym w czerwcu 1952 roku na S-54) wchodził w skład pierwszej grupy Dywizjonu Ścigaczy[1][15]. W 1950 roku jednostkę poddano modernizacji: wymieniono poszycie kadłuba, uszczelniono pokład, a amerykańskie silniki Packard zostały zamienione na radzieckie silniki wysokoprężne M-50 o łącznej mocy 2000 KM (usunięto również dodatkowe silniki Osco-Ford, montując w zamian również radzieckie benzynowe ZIS-5, także o mocy 85 KM każdy)[1][16]. Koszt remontu ścigacza wyniósł około 650 000 złotych[16]. W rezultacie wymiany napędu prędkość maksymalna spadła do 22 węzłów[6]. Okręt został skreślony z listy floty w 1959 roku[1][6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.