Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Notacja strzałkowa Knutha – metoda zapisywania bardzo dużych liczb wprowadzona przez amerykańskiego matematyka Donalda Knutha w 1976[1]. Podstawowa idea tej metody jest oparta na iterowanym potęgowaniu, w sposób podobny do tego jak potęgowanie jest iterowanym mnożeniem, mnożenie jest iterowanym dodawaniem, a dodawanie jest iterowaną inkrementacją. Celem tej notacji było zapisanie bardzo dużych liczb, których nawet zapisanie w postaci wykładniczej było trudne lub praktycznie niemożliwe do wykonania. Tempo wzrostu w szybko rosnącej hierarchii wynosi
Z potęgowaniem jako podstawą:
dla wszystkich liczb całkowitych z
Dodatkowo w sekcji Inne przykłady wykazano, że:
dla wszystkich nieujemnych liczb całkowitych
Dla otrzymamy zwykłe potęgowanie dla tetrację, dla pentację itd. (ang. n-hyperoperation )[2].
Dla skrócenia zapisu dużą ilość strzałek zastępuje się ich liczbą umieszczoną po prawej stronie strzałki w indeksie górnym:
gdzie występuje po prawej stronie równań zawsze dokładnie razy.
Oznaczmy Wtedy itd. Liczbę nazywamy liczbą Grahama.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.