Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Noam Dar[2][2], hebr. נועם דר, Noam Dar (ur. 28 lipca 1993 w Be'er Ja'akow) – izraelsko-szkocki profesjonalny wrestler, obecnie występujący w federacji WWE w brandzie Raw w dywizji cruiserweight. W przeszłości pracował w Total Nonstop Action Wrestling (TNA)[3][4], Progress Wrestling, Preston City Wrestling (PCW), Insane Championship Wrestling (ICW), Dragon Gate UK (DGUK), Revolution Pro Wrestling (RPW), Westside Xtreme Wrestling (wX w.), Global Force Wrestling (GFW) i Ring of Honor (ROH)[5][6]. Dar jest między innymi byłym dwukrotnym posiadaczem ICW Zero-G Championship oraz PCW Cruiserweight Championship[7]. Jest pierwszym Izraelczykiem występującym dla WWE.
Dar urodził się w Tel Awiwie[8]. Wychowywał się w mieście Ayr, w którym mieszkał do 2016[9]. Jest fanem futbolu, kibicuje drużynie Rangers F.C.[10].
Dar zadebiutował w brytyjskich federacjach niezależnych w wieku 15 lat, gdzie wstępnie pracował dla British Championship Wrestling i Premiere British Wrestling[11][12]. W 2009 zawalczył na gali European Invasion federacji Dragon Gate i Zero1 Spain w Hiszpanii, gdzie wygrał między innymi z Colinem McKayem i Seanem Southem[13][14].
1 maja 2011 Dar zdobył swoje pierwsze mistrzostwo, gdzie wraz z Liamem Thomsonem zdobył Premier British Wrestling (PBW) Tag Team Championship i posiadali je jedenaście miesięcy[15]. W lutym 2011 wziął udział w turnieju o 1PW World Heavyweight Championship federacji One Pro Wrestling, zaś rok później stał się ostatnim posiadaczem 1PW Openweight Championship pokonując Marty’ego Scurlla, Krisa Travisa i Joeya Hayesa[16]. W październiku wystąpił w Dark matchu gali Yosuka vs. Shingo 3 federacji Dragon Gate UK, gdzie pokonał Daniela Roberta[17]. Rok zakończył wyprawami do europejskich federacji, gdzie między innymi wystąpił w Westside Xtreme Wrestling (wX w.)[18], w którym zakwalifikował się do turnieju wXw 16 Carat Gold 2012[19][20][21].
W 2012 wystąpił dla Revolution Pro Wrestling, gdzie zawalczył z Jerrym Lynnem i wyzwał do walki posiadacza RPW Cruiserweight Championship Prince’a Devitta[22]. Dar zakwalifikował się do turnieju o SWE Speed King Championship między innymi pokonując Spuda, lecz ostatecznie nie zdobył mistrzostwa[23]. Wziął udział w dwóch turniejach federacji IPW, gdzie przegrał z Samim Callihanem w ćwierćfinale o IPW UK Cruiserweight Championship, a także w pierwszej rundzie z Zackiem Sabre Jr. o British National Championship[24]. W kwietniu zaczął występować dla Pro Wrestling Elite; w debiucie pokonał Marka Haskinsa. Wziął udział w turnieju o PWE World Heavyweight Championship, gdzie po zwycięstwach nad El Ligero i Mikeyem Whiplashem przegrał z Andym Wildem w finale[25]. Dar zdobył koronę „King of Cruisers 2012” federacji PBW wygrywając six-way match[26][27].
W 2013 powrócił do Dragon Gate UK, gdzie przepracował serię walk z Yamato, Jimmym Susumu i Masaakim Mochizuku[28][29][30][31]. RPW zaprosiło go na występy do swojej federacji, gdzie pokonał Marka Andrewsa, lecz przegrał z Michaelem Elginem i Martym Scurllem[32][33][34][35]. Dar zakończył 2013 rok zdobyciem BCW Openweight Championship od Andy’ego Wilda[36], zaś tytuł stracił na rzecz Kenny’ego Williamsa w kwietniu 2015.[37][38][39]. W rewanżu Williams pokonał Dara i Willa Ospreaya[40][41].
W 2014 i 2015 Dar prowadził rywalizację z Grado o PWE World Heavyweight Championship. Pokonał go przez dyskwalifikację w pierwszej walce, druga zakończyła się bez rezultatu, zaś w trzeciej wieńczącej rywalizację, Grado czysto wygrał pojedynek[42][43][44]. Pod koniec 2015 Dar zadebiutował dla Global Force Wrestling (GFW), gdzie pokonał Chrisa Ridgewaya[45][46].
Z powodu wygrania turnieju „Elite Rumble”, Dar otrzymał kolejną szansę na walkę o PWE World Heavyweight Championship. Zdobył tytuł pokonując Iestyna Reesa podczas gali „Five Year Anniversary: Dar Wars – The Final Episode” z 23 lipca 2016[47].
Dar zadebiutował w Insane Championship Wrestling (ICW) wygrywając z The Highlanderem, a także wygrywając turniej o nowo-wprowadzone ICW Zero-G Champion[48]. Był w posiadaniu tytułu przez 266 dni, po czym utracił go na rzecz Lionhearta. Odzyskał tytuł od niego dwa miesiące później, po czym po 252 dniach przegrał go w walce z Andym Wildem[49][50].
W 2012 walczył w walkach o ICW Tag Team Championship i ICW Heavyweight Championship[51][52]. Od 2013 do 2015 głównie próbował odzyskać ICW Zero-G Championship, a także zaczął współpracować z Kennym Williamsem w drużynie Champagne Superbollocks; duo przegrało z Polo Promotions o ICW Tag Team Championship w dwóch walkach[53][54]. Po wygraniu Best of Five series z Joem Coffeyem z wynikiem 3-2 i prowadzeniu rywalizacji z Red Lightningiem, Dar zakończył rok 2015 wygraną z Joem Henrym o miano pretendenta do ICW World Heavyweight Championship, a także wygrał z byłym dwukrotnym mistrzem Drew Gallowayem[55][56].
Dar wziął udział w gali iPay-Per-View Shug's Hoose Party 3, gdzie wraz z Sha Samuelsem i Grado jako „Team Mark Dallas” pokonali The Black Label (Gallowaya, Jacka Jestera i Wolfganga), tym samym (wedle scenariusza) odzyskując 50% udziałów federacji ICW dla Marka Dallasa[57]. Z powodu podpisania kontraktu z WWE, ostatnia walka Dara odbyła się 11 września 2016, gdzie przegrał z Andym Wildem; po walce otrzymał owację od publiki i pracowników ICW[58]. 29 lipca 2017 powrócił na jedną noc podczas gali Shug's Hoose Party 4, Night One, gdzie z Sha Samuelsem wygrał walkę z Joem Coffeyem i Bramem[59].
Dar zadebiutował w Preston City Wrestling (PCW) w 2011, gdzie w finale o inauguracyjnego posiadacza PCW Heavyweight Championship przegrał z T-Bonem[60]. W 2012 zdobył PCW Cruiserweight Championship i był w posiadaniu tytułu przez 168 dni, gdzie na początku 2013 utracił go na rzecz Dave’a Rayne'a[61][62]. Dar wygrał turniej „Road to Glory 2013”, dzięki czemu mógł zawalczyć o PCW Heavyweight Championship. Wykorzystał szansę walcząc z Dougiem Williamsem, lecz ich walka zakończyła się remisem czasowym[63]. Do walki wyzwał i przegrał z nowym posiadaczem mistrzostwa, Lionheartem[64].
W 2014 i 2015 walczył z takimi zawodnikami jak Paul London, Steve Corino, Chris Hero, Tommaso Ciampa, John Morrison i Rob Van Dam[65][66]. Prowadził rywalizację z byłą gwiazdą WWE Drew Gallowayem, z którym wygrał dwie z trzech walk[67][68][69]. Z powodu współpracy PCW z Ring of Honor (ROH)[70], Dar wziął udział w walkach na kilku wspólnych galach ROH/PCW, gdzie walczył między innymi z Cedrikiem Alexandrem, Adamem Colem, Roderickiem Strongiem, Bobbym Fishem i ACH, a także walczył o ROH World Championship z Jayem Lethalem[68][71][72][73][74][75][76][77].
Dar wziął udział w turnieju „Road to Glory 2016”, gdzie po eliminacji Timothy’ego Thatchera i El Ligero przegrał z Gallowayem w półfinale[78]. W półfinale przegrał z Jeffem Jarrettem podczas gali PCW vs. GFW Global Conflict[79]. Był niezapowiedzianym trzecim zawodnikiem walki wieczoru o PCW Heavyweight Championship, gdzie 25 czerwca podczas gali Tribute to the Troops pokonał Gallowaya i Samuelsa o główny tytuł federacji. Zdołał obronić tytuł w walkach z Samuelsem oraz zwycięzcą „Road to Glory 2016” Rampage Brownem[80]. Tytuł utracił 24 września 2016 na rzecz Iestyna Reesa.
Dar wziął udział podczas pierwszego show federacji Progress Wrestling w 2012, gdzie był częścią turnieju o Progress Championship. W 2013 stał się pretendentem do tytułu El Ligero, lecz przegrał z nim walkę. W 2014 wygrał pierwszy turniej Progress World Cup, gdzie reprezentując Izrael pokonał Darrella Allena (Jamajka), Grado (Szkocja) i Rampage’a Browna (Anglia)[81]. Dzięki zwycięstwu ponownie stał się pretendentem do Progress Championship, lecz podczas walki z Jimmym Havocem przeciwnik odklepał, kiedy to sędzia tego nie widział; moment wykorzystał Havoc, który wygrał walkę. Podczas gali Chapter 18 odbył się rewanż, którym był six-way elimination match. Dar wyeliminował Mastiffa, który powrócił do ringu i spowodował eliminację Dara. Wziął udział w turnieju Super Strong Style 16, lecz w pierwszej rundzie został pokonany przez Dave’a Mastiffa[82][83]. Dwójka miała spotkać się ze sobą w ringu podczas gali Chapter 20, lecz problemy podróżnicze Mastiffa spowodowały zmianę przeciwnika Dara na Pastora Williama Eavera; Dar przegrał z nim walkę, która była jego ostatnią w Progress Wrestling[84][85][86].
Dar był członkiem drugiego sezonu programu British Boot Camp federacji Total Nonstop Action Wrestling (TNA). Dotarł do finałowej szóstki, lecz cały program wygrał Mark Andrews[87][88]. Przepracował kilka walk dla TNA w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, między innymi przegrywając z byłym posiadaczem TNA World Heavyweight Championship Austinem Ariesem podczas gali Xplosion[89].
2 czerwca 2016 Dar został ogłoszony częścią rosteru federacji What Culture Pro Wrestling[90]. Zadebiutował 4 lipca podczas odcinka tygodniówki Loaded, gdzie przegrał z Rampagem[91]. Dwa tygodnie później zdołał pokonać Josepha Connersa[92]. Podczas gali WCPW Built To Destroy zawalczył z Jayem Lethalem o ROH World Championship, lecz został przez niego pokonany[93]. 8 sierpnia zawalczył z Willem Ospreayem i El Liger w triple threat matchu, jednakże pojedynek wygrał Ospreay[94]. Tydzień później przegrał walkę z Dougiem Williamsem, gdzie postawił na szali swoją karierę w WCPW[95].
31 marca 2016 Dar został ogłoszony jednym z uczestników turnieju Cruiserweight Classic[96]. 1 maja obronił ten status pokonując Josha Bodoma w walce kwalifikacyjnej w Londynie[97]. W pierwszej rundzie turnieju z 23 czerwca pokonał Gurva Sihrę[98]. W drugiej rundzie pokonał Ho Ho Luna[99], aczkolwiek 26 sierpnia został wyeliminowany z turnieju będąc pokonanym przez Zacka Sabre’a Jr[100]. Podczas finałowego odcinka turnieju, Dar i Cedric Alexander przegrali z Tommaso Ciampą i Johnnym Gargano[101].
22 sierpnia podczas odcinka tygodniówki Raw został ogłoszony jednym z członków debiutującej dywizji cruiserweight. 7 listopada podczas odcinka Raw emitowanego z Glasgow w Szkocji, Dar zadebiutował w walce, w której on i The Brian Kendrick przegrali z Richem Swannem i Sin Carą[102]. 6 grudnia podczas drugiego odcinka nowej tygodniówki 205 Live wygrał z Cedrikiem Alexandrem, zaś po walce wygłosił antagonistyczne promo, tym samym zatwierdzając swoją postać w roli heela[103]. 7 lutego 2017 podczas tygodniówki 205 Live wziął udział w 5-way elimination matchu o miano pretendenta do WWE Cruiserweight Championship na gali Fastlane, który wygrał Jack Gallagher. Podczas lutowej gali Fastlane on i Kendrick przegrali ze Swannem i Akirą Tozawą. Wiosną rozpoczął rywalizację z Cedrikiem Alexandrem o względy Alicii Fox, która po zdradzie z Alexandrem stała się menedżerką Dara. 11 lipca przegrał z Alexandrem w „I Quit” matchu i porzucił Fox. W październiku 2017 przyłączył się do grupy The Zo Train prowadzonej przez posiadacza WWE Cruiserweight Championship, Enzo Amorego.
Postać Dara po raz pierwszy przedstawiono w grze WWE 2K18[104]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.