Niels-Kristian Iversen
żużlowiec duński Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niels-Kristian Trochmann Iversen (ur. 20 czerwca 1982 w Esbjergu) – duński żużlowiec.
![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Niels-Kristian Trochmann Iversen | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1982 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
Wybrzeże Gdańsk, Ejsberg Vikings, King's Lynn Stars, Vargarna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Karierę żużlową rozpoczął w 1999. Dotychczasowymi największymi osiągnięciami drużynowymi Iversena są złote medale (2006, 2008, 2012, 2014[1]), srebrne medale (2007, 2010, 2013) oraz brązowe medale (2004 i 2005) Drużynowego Pucharu Świata z reprezentacją Danii, a także 2 brązowe medale Klubowego Pucharu Europy: w 2004 ze słoweńskim zespołem AMTK Ljubljana, a w 2010 z Falubazem Zielona Góra. Indywidualnie największy juniorski sukces odniósł zdobywając srebrny medal mistrzostw Europy juniorów w 2000. W 2006 był stałym uczestnikiem cyklu Grand Prix IMŚ, wyłaniającego mistrza świata w sporcie żużlowym, a także zdobył mistrzostwo Elite League z Peterborough Panthers. Dzięki zwycięstwu w Vojens w Finale Eliminacji do GP w 2008 był stałym uczestnikiem cyklu, który zakończył na 12 miejscu. Po zajęciu 3 miejsca w GP Challenge w chorwackim Gorican został stałym uczestnikiem turnieju na rok 2013. 2 czerwca 2013 w walijskim Cardiff pierwszy raz stanął na podium turnieju o mistrzostwo świata. 3 sierpnia 2013 wygrał we włoskim Terenzano swój pierwszy turniej Grand Prix.
W lidze polskiej występował w ekstraligowym Falubazie Zielona Góra. W 2008 został brązowym medalistą Indywidualnych Mistrzostw Danii oraz zdobył, również brązowy, medal Speedway Ekstraligi razem z drużyną z Myszką Mickey na plastronach. W 2009 zdobył wraz z drużyną Falubazu Zielona Góra złoty medal DMP. Rok później zdobył z tą samą drużyną srebrny medal. Po sezonie 2010 zmienił klub na Stal Gorzów Wlkp., z którym wywalczył brązowy medal DMP. W sezonie 2011 został także srebrnym medalistą Indywidualnych Mistrzostw Danii. W tym samym roku Z drużyną Indianerny Kumla osiągnął wicemistrzostwo Szwecji. Sezon 2012 był przełomem w karierze zawodnika. Wywalczył awans do Grand Prix, został Indywidualnym Mistrzem Danii, z drużyną z Esbjerg osiągnął Drużynowe Mistrzostwo Danii, z drużyną narodową – mistrzostwo świata, a z drużyną z Gorzowa – wicemistrzostwo kraju. Duńczyk sezon 2012 w polskiej ekstralidze zakończył jako 2. co do skuteczności zawodnik ligi ze średnią 2,365. Sezon 2013 był jeszcze bardziej udany niż poprzedni i zakończył on go ze średnią 2,51. 26 maja 2013 roku podczas meczu Bydgoszczy z gorzowską Stalą uzbierał tzw. oczko – czyli 21 punktów meczowych. W lipcu 2013 został Wicemistrzem Świata z ekipą Danii. W tym samym sezonie obronił tytuł Indywidualnego Mistrza Danii. W 2014 z drużyną Stali Gorzów Iversen zdobył złoto[2].
W sezonach 2015-2017 w dalszym ciągu reprezentował barwy Stali Gorzów. W 2016 drużyna zdobyła złoty, a w 2017 brązowy medal DMP. Duża w tym zasługa Iversena - w obu sezonach jego średnia zbliżona była do 2 punktów na bieg.[3][4]Po 2017 roku zawodnik przeszedł do klubu z Torunia, który w 2018 uplasował się na 5 miejscu, a w 2019 spadł z Ekstraligi.[5]Sam Iversen spisywał się przyzwoicie, kończąc sezony ze średnią zbliżoną do 1,8 punktu na bieg.[6][7] Na sezon 2020 powrócił do Stali Gorzów, z którą zdobył srebrny medal DMP, lecz jego forma nie imponowała.[8]
W sezonie 2021 po raz pierwszy wystartował w I lidze, reprezentując Unię Tarnów, z którą spadł do II ligi. Przez cały sezon zmagał się on z urazami, co mocno odbiło się na wyniku drużyny.[9]
W sezonach 2022-2023 reprezentował barwy Orła Łódź w rozgrywkach I ligi żużlowej, a w 2023 Metalkas 2 Ekstraligi.[10] Jego średnia wynosiła kolejno 1,857 i 1,956 puntu na bieg.[11][12]
Od sezonu 2024 jeździ dla Wybrzeża Gdańsk.[13][14]Po sezonie 2024 drużyna spadła do Krajowej Ligi Żużlowej. Iversen, mimo średniej 2,015 punktu na bieg, zdecydował się pozostać w drużynie i wspomóc ją w jeździe na najniższym szczeblu rozgrywkowym w Polsce. Jego pozostanie klub ogłosił w nietuzinkowy sposób - zawodnik opowiedział dobranockę w języku polskim.[15]
W sezonie 2025 będzie zawodnikiem Wybrzeża Gdańsk, Ejsberg Vikings, King's Lynn Stars i Vagarny.[16][17]
Przynależność klubowa
Dania
- Holsted Tigers (2001-2008)
- Ejsberg Vikings (2009)
- Holsted Tigers (2010)
- Region Varde Elitesport (2011)
- Ejsberg Vikings (2012-)
Wielka Brytania
- King’s Lynn Stars (2001)
- Newport Wasps (2003)
- Oxford Cheetahs (2003–2005)
- Peterborough Panthers (2006–2007)
- Wolverhampton Wolves (2008)
- Peterborough Panthers (2009–2010)
- King’s Lynn Stars (2011–2016)
- King’s Lynn Stars (2018)
- Ipswich Witches (2019)
- King's Lynn Stars (2022)
- Peterborough Panthers (2023)
- King's Lynn Stars (2024-)
Szwecja
- Västervik Speedway (2004–2009)
- Indianerna Kumla (2010–2016)
- Piraterna Motala (2017)
- Eskilstuna Smederna (2018)
- Piraterna Motala (2019)
- Indianerna Kumla (2021-2022)
- Rospiggarna (2023)
- Vargarna (2024-)
Polska
- Sparta Wrocław (2004)
- ROW Rybnik (2005)
- KS Toruń (2006)
- Falubaz Zielona Góra (2007–2010)
- Stal Gorzów Wielkopolski (2011–2017)
- KS Toruń (2018–2019)
- Stal Gorzów Wielkopolski (2020)
- Unia Tarnów (2021)
- Orzeł Łódź (2022–2023)
- Wybrzeże Gdańsk (2024-)
Starty w Grand Prix (Indywidualnych Mistrzostwach Świata na Żużlu)
Zwycięstwa w poszczególnych zawodach Grand Prix
Nr | Dzień | Rok | Nazwa | Miejscowość | Tor | Długość toru |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | 3 sierpnia | 2013 | ![]() |
![]() |
Olympia Stadium | 400m |
2. | 21 września | 2013 | ![]() |
![]() |
Friends Arena (sztuczny tor) | 275m |
3. | 28 czerwca | 2014 | ![]() |
![]() |
Parken (sztuczny tor) | 275m |
4. | 4 lipca | 2015 | ![]() |
![]() |
Millennium Stadium (sztuczny tor) | 278m |
5. | 1 października | 2016 | ![]() |
![]() |
Motoarena | 325m |
Miejsca na podium
Nr | Dzień | Rok | Nazwa | Miejscowość | Tor | Miejsce | Punkty | Biegi | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 1 czerwca | 2013 | ![]() |
![]() |
Millennium Stadium (sztuczny tor) | 2. | 16 | (2,2,3,3,1,3,2) | ![]() |
2. | 3 sierpnia | 2013 | ![]() |
![]() |
Olympia Stadium | 1. | 13 | (3,0,w,3,2,2,3) | — |
3. | 21 września | 2013 | ![]() |
![]() |
Friends Arena (sztuczny tor) | 1. | 18 | (t,3,3,3,3,3,3) | — |
4. | 28 czerwca | 2014 | ![]() |
![]() |
Parken (sztuczny tor) | 1. | 16 | (3,3,1,3,1,2,3) | — |
5. | 4 lipca | 2015 | ![]() |
![]() |
Millennium Stadium (sztuczny tor) | 1. | 14 | (1,2,3,2,1,2,3) | — |
6. | 26 września | 2015 | ![]() |
![]() |
Friends Arena (sztuczny tor) | 3. | 14 | (3,3,2,1,2,2,1) | ![]() |
7. | 24 października | 2015 | ![]() |
![]() |
Etihad Stadium (sztuczny tor) | 2. | 15 | (3,2,w,2,3,3,2) | ![]() |
8. | 1 października | 2016 | ![]() |
![]() |
Motoarena | 1. | 15 | (1,3,2,2,2,2,3) | — |
9. | 5 października | 2019 | ![]() |
![]() |
Motoarena | 3. | 11 | (3,2,2,1,0,2,1) | ![]() |
Punkty w poszczególnych zawodach Grand Prix
|
|
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.