Loading AI tools
australijski rugbysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nick Phipps (ur. 9 stycznia 1989 w Baulkham Hills w Sydney) – australijski rugbysta występujący na pozycji łącznika młyna w zespole Waratahs, triumfator Super Rugby, reprezentant kraju zarówno w wersji piętnasto-, jak i siedmioosobowej, zwycięzca Pucharu Trzech Narodów 2011 oraz zdobywca srebrnego i brązowego medalu podczas pucharu świata w rugby, a także srebrny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów z kadrą rugby 7.
 | |||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Nicholas J. Phipps | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Fanga | ||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1989 | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Masa ciała |
87 kg | ||||||||||||||||||||||||
| Rugby union | |||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Reprezentacja narodowa[infobox 2] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Na poziomie klubowym związany był z Sydney Uni Football Club[1], z którym odnosił sukcesy zarówno w zespole juniorów[2][3][4][5], jak i w seniorskim Shute Shield[6][7].
W lipcu 2010 roku podpisał kontrakt na występy w nowo utworzonej franszyzie Melbourne Rebels[8], gdzie miał rywalizować z Richardem Kingim o miejsce zmiennika Sama Cordingleya[9]. Kontuzja tego ostatniego spowodowała, iż już w drugiej rundzie sezonu 2011 został podstawowym łącznikiem młyna zespołu, a wysoka forma dała mu wyróżnienie dla najlepszego gracza Rebels według samych zawodników oraz najlepszego australijskiego debiutanta roku[10][11][12]. Odrzucając ofertę Waratahs przedłużył następnie kontrakt o kolejne dwa sezony[13][14], a koszulkę numer dziewięć – bez jednego spotkania – utrzymał do końca pobytu w Melbourne[9].
Rekrutacja przez Rebels Luke’a Burgessa była jedną z przyczyn[15][16], dla której ogłosił powrót do rodzinnego stanu związując się dwuletnią umową z Waratahs[17][18]. Już w jego pierwszym sezonie zespół po raz pierwszy triumfował w rozgrywkach Super Rugby[19], a Phipps przedłużył kontrakt do 2017[20].
W inauguracyjnej edycji National Rugby Championship został przydzielony do zespołu Sydney Stars[21][22][23], nie zagrał jednak w żadnym spotkaniu z uwagi na obowiązki w kadrze[24].
Był stypendystą Australian Institute of Sport[25]. W stanowych barwach występował w mistrzostwach kraju U-16 wraz z Robem Horne'em zwyciężając w roku 2005[26][27][28].
W listopadzie 2009 roku otrzymał od Michaela O’Connora powołanie do kadry rugby siedmioosobowego za kontuzjowanego Jamesa Stannarda na dwa rozpoczynające sezon 2009/2010 turnieje[29]. W tej serii zespół zajął trzecią lokatę w klasyfikacji generalnej, najlepszą od sezonu 2000/2001[2][30]. Ostatnim sprawdzianem kadry przed turniejem rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010 były Mistrzostwa Oceanii w Rugby 7 Mężczyzn 2010[31], w których zwyciężyła pokonując w finale ówczesnych triumfatorów IRB Sevens World Series, Samoańczyków[32][33]. W Nowym Delhi Australijczycy odnieśli natomiast historyczny sukces zdobywając srebrny medal, złoto przypadło zaś triumfatorom wszystkich dotychczasowych edycji rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, Nowozelandczykom[34][35]. W tej kadrze Phipps pojawił się również w sezonie 2010/2011[36][37].
Po przejściu w roku 2010 do kategorii seniorów i zaledwie dziesięciu meczach w pierwszym zespole klubu został niespodziewanie powołany na tournée australijskiej reprezentacji do Europy[1] jako trzeci łącznik młyna za Willem Genią i Lukiem Burgessem[38] i swój pierwszy występ w barwach Wallabies zaliczył wchodząc na boisko z ławki rezerwowych w towarzyskim spotkaniu z Munster[30][36][39]. Pozostał w kadrze również w kolejnym roku[40], w testmeczu zadebiutował niespodziewanie przegranym pojedynkiem z Samoa[41][42], a następnie wszedł na boisko w jednym meczu[43] zakończonej pierwszym od dekady triumfie kampanii Wallabies w Pucharze Trzech Narodów[44]. Wystąpił w barwach Australian Barbarians przeciwko Kanadzie[45], po czym został wymieniony w składzie na Puchar Świata w Rugby 2011[46][47]. Podczas turnieju zagrał jedynie w spotkaniu z najsłabszą w grupie Rosją[48], a Australijczycy zdobyli brązowe medale po wygranej nad Walią w meczu o trzecie miejsce[49].
Podczas testmeczów w czerwcu 2012 roku Nic White był preferowanym zastępcą Genii, kiedy jednak obaj doznali poważnych kontuzji[50][51], Phipps objął rolę podstawowego łącznika młyna reprezentacji[52], tylko w jednym z dziewięciu pozostałych spotkań sezonu[53] oddając koszulkę numer 9 Brettowi Sheehanowi[54]. Początek kolejnego reprezentacyjnego sezonu zdominowany był przez tournée British and Irish Lions 2013, na które zawodnik otrzymał powołanie w drugiej turze[55], a choć został wyznaczony przez Robbie'ego Deansa na wszystkie trzy testmecze przeciwko turystom, na boisku pojawił się w epizodycznych rolach w dwóch z nich[56][57][58]. Po zmianie selekcjonera na Ewena McKenzie'ego do końca sezonu nie zagrał już w żadnym spotkaniu[59], choć w listopadzie znajdował się w meczowym składzie przeciw Szkotom[60]. W trzech testmeczach przeciwko Francuzom w czerwcu 2014 roku był zmiennikiem Nica White’a[61], a w ostatnim z nich zdobył swoje pierwsze w reprezentacyjnej karierze przyłożenie[62]. Tę samą rolę pełnił w dwóch spotkaniach o Bledisloe Cup otwierających The Rugby Championship 2015, następnie jednak przejął rolę pierwszego łącznika młyna[63], której nie oddał już do końca roku, także pod wodzą Michaela Cheiki[64].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
