Natalia Kaliszek-Wąsik

Natalia Kaliszek-Wąsik (ur. 17 maja 1996 w Toruniu) – polska łyżwiarka figurowa, startująca w parach tanecznych z Maksymem Spodyriewem. Uczestniczka igrzysk olimpijskich (2018, 2022), medalistka zawodów z cyklu Challenger Series i 8-krotna mistrzyni Polski (2015–2022). Zakończyła karierę łyżwiarską 17 lipca 2022 roku^[1].

Natalia Kaliszek-Wąsik

Natalia Kaliszek i Maksym Spodyriew na Internationaux de France 2019
Reprezentacja	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1996 Toruń
Wzrost	157 cm
Konkurencja	Pary taneczne Pary sportowe (2007–2010)
Partner sportowy	Maksym Spodyriew Jarosław Kurbakow Michał Kaliszek
Trener	Sylwia Nowak-Trębacka, Lloyd Jones Poprzednio: Anastasija Wychodcewa, Dorota Siudek, Mariusz Siudek, G. Dybinska, V. Belousowski, E. Gres
Klub	MKS Axel Toruń
Zakończenie kariery	17 lipca 2022
Rekordy życiowe ISU
Nota łączna 185,48 Minsk-Arena Ice Star 2019 Taniec rytmiczny 76,12 Mistrzostwa świata 2021 Taniec dowolny 112,48 Mistrzostwa Europy 2019
Strona internetowa

Życiorys

Początki

Kaliszek rozpoczęła naukę jazdy na łyżwach w wieku czterech lat, gdyż zaraz po tym jak jej matka zaprowadziła ją na ślizgawkę zdecydowała się zapisać córkę do szkółki łyżwiarskiej^[2]. Podobnie jak Natalia łyżwiarstwo figurowe trenowali jej brat Michał i siostra Anna, zaś w późniejszym czasie ich ojciec został właścicielem lodowiska w centrum Torunia, a następnie prezesem klubu MKS Axel Toruń, który zaczęła reprezentować Natalia^[3]. Na początku trenowała jako solistka, ale szybko zdecydowała się na konkurencję par sportowych w których występowała z bratem Michałem Kaliszkiem^[2].

2007–2014: zmiana konkurencji na pary taneczne

W latach 2007–2010 Natalia i Michał Kaliszkowie zostali mistrzami Polski juniorów 2009 w parach sportowych oraz stawali na podium zawodów międzynarodowych w kategorii Novice i junior^[4]. Od sezonu 2010/2011 zmienili konkurencję na pary taneczne. Zadebiutowali na imprezie rangi mistrzowskiej w 2012 roku, na mistrzostwach świata juniorów w Mińsku podczas których odpadli w rundzie kwalifikacyjnej^[5]. W trzech kolejnych sezonach stawali na podium zawodów krajowych zdobywając wicemistrzostwo Polski 2011 juniorów, wicemistrzostwo Polski 2012 seniorów i brązowy medal wśród seniorów rok później. Zakończyli wspólne występy w 2013 roku^[4].

W sezonie 2013/2014 jej partnerem był Rosjanin Jarosław Kurbakow. Wzięli udział tylko w zawodach juniorskich. W zawodach z cyklu Junior Grand Prix byli 13. w Czechach i 9. w Polsce^[6][7]. Ponadto zdobyli srebro na mistrzostwach Polski juniorów, srebro na rodzimych zawodach Mentor Toruń Cup 2013 oraz dwa brązowe medale na Minsk-Arena Ice Star i Santa Claus Cup, wszystkie w kategorii juniorów^[8].

Od 2014: partnerstwo ze Spodyriewem i debiut olimpijski

W 2014 roku trenerzy zaproponowali treningi próbne z Kaliszek ukraińskiemu łyżwiarzowi Maksymowi Spodyriewowi, który od niecałego roku pozostawał bez partnerki sportowej. Po tygodniu próbnym para rozpoczęła wspólną jazdę, zaś oficjalne treningi rozpoczęli 1 września 2014 roku w Toruniu^[2]. Ich trenerką została Sylwia Nowak-Trębacka. W pierwszym wspólnym sezonie 2014/2015 Natalia i Maksym zostali mistrzami Polski i rozpoczęli regularne starty w zawodach międzynarodowych. Na mistrzostwach Europy w Sztokholmie zajęli 14. miejsce, zaś w debiucie na mistrzostwach świata w Szanghaju uplasowali się na 24. pozycji i nie awansowali do tańca dowolnego^[9][10].

W sezonie 2015/2016 widoczne były postępy w ich treningach i zgraniu, co przełożyło się na osiąganie lepszych rezultatów. Kaliszek i Spodyriew rozpoczęli sezon od startów w zawodach z cyklu Challenger Series. Po siódmym miejscu na Nebelhorn Trophy 2015 zdobyli brązowy medal w Mordovian Ornament 2015 oraz srebro w Warsaw Cup 2015^[10]. Ponadto na zawodach krajowych po raz drugi zostali mistrzami Polski, również ze względu na brak innych polskich par tanecznych podczas rywalizacji w mistrzostwach czterech narodów 2016^[11]. Na arenie międzynarodowej poprawili swoje lokaty z poprzedniego roku, na mistrzostwach Europy 2016 zajęli 11. miejsce, zaś na mistrzostwach świata lokatę 16^[10]. Na mistrzostwach świata pobili swój rekord życiowy w tańcu krótkim, a start uznano za duży sukces reprezentantów Polski. Wspominano także o chęci wywalczenia w kolejnym sezonie kwalifikacji olimpijskiej, gdyż od marca 2016 roku Spodyriew posiadał polskie obywatelstwo niezbędne do reprezentowania Polski na igrzyskach^[12].

Sezon 2015/2016 był wyjątkowy dla Kaliszek i Spodyriewa ze względu na prezentowaną przez nich choreografię w tańcu krótkim, w rytmach walca i fokstrota. Część choreografii autorstwa Sylwii Nowak-Trębackiej, która była wykonywana w trzymaniu tanecznym w rytmie fokstrota do utworu „Tea for Two” Prandi Sound o długości 58 sekund, została przyjęta przez Międzynarodową Unię Łyżwiarską (ISU) jako tzw. pattern, czyli wzór tańca obowiązkowego pod nazwą Tea-Time Foxtrot^[13].

Taniec dowolny Dirty Dancing na mistrzostwach świata 2017

Taniec dowolny na mistrzostwach Europy 2018

W sezonie 2016/2017 głównym celem Kaliszek i Spodyriewa było zdobycie kwalifikacji olimpijskiej. W tańcu krótkim prezentowali blues i hip-hop do utworów „Back to the Dirty Town” i „Sax” Fleur East ze względu na obowiązkowy wzór tańca tego sezonu tj. Midnight Blues. Z kolei ich taniec dowolny wykonywali do muzyki ze ścieżki dźwiękowej filmu Dirty Dancing, „(I've Had) The Time of My Life” i „Do You Love Me”^[14]. W zawodach z cyklu Challenger Series zajęli czwarte miejsce na Memoriale Ondreja Nepeli 2016, a następnie piątą lokatę w Finlandia Trophy 2016. Oprócz tego zwyciężyli w rodzimych zawodach Mentor Toruń Cup 2016 i po raz pierwszy otrzymali zaproszenie do udziału w zawodach łyżwiarskich najwyższej rangi Grand Prix ze względu na dobre wyniki w poprzednim sezonie. Ich udział w zawodach Cup of China 2016 był powrotem reprezentantów Polski do cyklu Grand Prix po ośmiu latach nieobecności^[15]. Tydzień przed występem w Cup of China, Natalia podczas upadku na treningu najechała łyżwą na dłoń Maksa, co skutkowało dwoma przeciętymi palcami. Ich zdaniem na wypadek miał fatalny stan lodu na obiekcie lodowiska Tor-Tor w Toruniu^[16]. Na chińskim Grand Prix zajęli piątą lokatę na dziewięć startujących par, zaś w drugim starcie na zawodach z cyklu Grand Prix, NHK Trophy 2016 zakończyli zmagania na siódmej lokacie przy dziewięciu startujących parach tracąc do zwycięzców, a zarazem zdobywców złota olimpijskiego w kolejnym sezonie Tessy Virtue i Scotta Moira, aż 47,91 pkt^[17][10]. Następnie po raz trzeci z rzędu zostali mistrzami Polski, jednak kolejny raz z rzędu nie mieli konkurencji, gdyż Justyna Plutowska i Jérémie Flemin wycofali się po tańcu krótkim^[18]. Na mistrzostwach Europy w Ostrawie po raz pierwszy w karierze znaleźli się w najlepszej dziesiątce mistrzostw, plasując się na ósmym miejscu bijąc przy tym swój rekord życiowy w nocie łącznej zdobywając 156,02 pkt^[19]. Kluczowymi zawodami kończącymi sezon były mistrzostw świata 2017 w Helsinkach, gdzie Kaliszek i Spodyriew zajęli 14. miejsce bijąc swoje rekordy życiowe w obu segmentach i nocie łącznej, co pozwoliło im na zdobycie kwalifikacji olimpijskej i zagwarantowanie Polsce jednego miejsca w konkurencji par tanecznych na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018 w Pjongczangu, po raz pierwszy od igrzysk olimpijskich 2010 w Vancouver^[20].

Taniec krótki ze wzorem tańca Rhumba na igrzyskach olimpijskich 2018

Taniec krótki na mistrzostwach świata 2018

W sezonie olimpijskim 2017/18 Kaliszek i Spodyriew prezentowali taniec krótki ze wzorem tańca Rhumba do utworów „Despacito”, „Deja vu” i „Descarga En Sol Para Tito Puente”^[21], zaś ich taniec dowolny był połączeniem fokstrota, swingu i quickstepa do miksu m.in. z filmu Wielki Gatsby^[22]. Sezon rozpoczęli od brązowego medalu na zawodach Santa Claus Cup, a następnie wzięli udział w zawodach z cyklu Challenger Series, gdzie zajęli 10. lokatę w Finlandia Trophy 2017 i zwyciężyli w Tallinn Trophy 2017 z nowym rekordem życiowym 168,58 pkt w nocie łącznej^[23]. Triumf w estońskich zawodach był pierwszym złotym medalem reprezentantów Polski w zawodach z cyklu Challenger Series. W drugim sezonie startów w Grand Prix Kaliszek i Spodyriew zajęli 9. miejsce w Skate Canada International 2017 wyprzedzając jedynie reprezentantów Turcji, Alisę Agafonową i Alpera Uçara^[24] oraz miejsce 8. w Internationaux de France 2017. Po zdobyciu czwartego tytułu mistrzów Polski udali się na mistrzostwa Europy 2018 rozgrywane w Moskwie, gdzie zamykali pierwszą dziesiątkę zarówno po tańcu krótkim jak i na koniec rywalizacji, choć do miejsca ósmego stracili jedynie 0,55 pkt^[25]. Tuż przed igrzyskami wygrali po raz kolejny zawody Mentor Toruń Cup 2018^[10].

W debiucie olimpijskim na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu zdobyli 66,06 pkt za taniec krótki, co dawało im 14. lokatę po pierwszym dniu zmagań. Za taniec dowolny otrzymali od sędziów 95,29 pkt co pozwoliło utrzymać im 14. miejsce z notą łączną 161,35 pkt i stratą 44,72 pkt do mistrzów olimpijskich z Kanady^[26]. Kaliszek i Spodyriew nie pobili tam swoich rekordów życiowych i pomimo udanego występu stracili kilka tzw. „poziomów trudności” (najwyższy poziom to poziom czwarty) w kilku elementach swoich tańców m.in. w tańcu dowolnym otrzymali od sędziów poziom trzeci za podnoszenie i poziom drugi w sekwencji kroków. Ich występ olimpijski był powrotem polskich łyżwiarzy na arenę olimpijską, po nieobecności polskiej reprezentacji łyżwiarskiej w Soczi^[27].

Sezon 2017/2018 zakończyli na mistrzostwach świata w Mediolanie. Po tańcu krótkim zajmowali 13. miejsce z notą 63,70 pkt, jednak za taniec dowolny otrzymali tylko 87,76 pkt, co skutkowało spadkiem na 17. miejsce z notą łączną 151,46 pkt^[28]. Ich spadek w klasyfikacji był konsekwencją decyzji sędziowskiej, którzy obniżyli ich notę o ponad 10 pkt za elementy techniczne dopiero po występie. Protokół sędziowski tłumaczył, że po twizzlach synchronicznych para wykonała podnoszenie rotacyjne, gdzie partner utrzymał partnerkę nad lodem jeden cały obrót, a podnoszenie to miało znaleźć się w programie znacznie później przez co kolejne elementy tańca były uznawane przez sędziów jako niezgodne z programem i skutkowały niższą punktacją bądź punktami ujemnymi^[29].

Życie prywatne

Urodziła się w rodzinie Beaty i Marka Kaliszków. Jej ojciec jest prezesem klubu łyżwiarskiego MKS Axel Toruń i pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Figurowego w latach 2017–2018^[30][31][2]. Ma troje rodzeństwa, z czego dwoje z nich trenowało łyżwiarstwo figurowe – siostra Anna i brat Michał, który był jej pierwszym partnerem sportowym^[3].

2 maja 2022 roku wyszła za mąż za Miłosza Wąsika^[32].

Osiągnięcia

Pary taneczne

Z Maksymem Spodyriewem

Zawody	14–15	15–16	16–17	17–18	18–19	19–20	20–21	21–22
Międzynarodowe[10]
Zimowe igrzyska olimpijskie				14				17
Mistrzostwa świata	24	16	14	17	11	C	12
Mistrzostwa Europy	14	11	8	10	5	9	C	14
GP Cup of China			5
GP NHK Trophy			7
GP Skate Canada International				9
GP Internationaux de France				8		6
GP Rostelecom Cup					5	4		WD
GP Skate America					6			8
CS Finlandia Trophy			5	10
CS Golden Spin Zagrzeb					2
CS Memoriał Ondreja Nepeli			4
CS Minsk-Arena Ice Star						2
CS Mordovian Ornament		3
CS Nebelhorn Trophy		7			8
CS Tallinn Trophy				1	3
CS Warsaw Cup	6	2						WD
Warsaw Cup					2
Mentor Toruń Cup	3	1	1	1	2	1
Open d’Andorra		2
Santa Claus Cup	1			3
Shanghai Trophy						3
Bosphorus Cup						1
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[10]
Mistrzostwa świata juniorów	7
Volvo Open Cup	2 J
Krajowe[10]
Mistrzostwa Polski	1	1	1	1	1	1	1	1

Z Jarosławem Kurbakowem

Zawody	13–14
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[8]
JGP w Czechach	13
JGP w Polsce	9
Minsk-Arena Ice Star	3 J
Mentor Toruń Cup	2 J
Santa Claus Cup	3 J
Krajowe[8]
Mistrzostwa Polski	2 J

Z Michałem Kaliszkiem

Zawody	10–11	11–12	12–13
Międzynarodowe[4]
NRW Trophy			12
Memoriał Pavla Romana		5
Mentor Toruń Cup		4
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe
Mistrzostwa świata juniorów		28
JGP w Estonii		11
JGP Polsce		11
Krajowe[4]
Mistrzostwa Polski	2 J	2	3

Pary sportowe

Z Michałem Kaliszkiem

Zawody	07–08	08–09	09–10
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[4]
JGP w Niemczech			18
JGP w Polsce			13
Ice Challenge			4 J
Mentor Toruń Cup	1 N	3 J	2 J
Warsaw Cup	3 N		3 J
Nebelhorn Trophy	1 N
NRW Trophy	3 N
Krajowe[4]
Mistrzostwa Polski			4
Mistrzostwa Polski juniorów	1 N	1 J	3 J
Młodzieżowe igrzyska Polski		1 J
Mazovia Cup	1 N	1 J	2 J
International Czech Champ.		2 J

Programy

Natalia Kaliszek / Maksym Spodyriew

Sezon	Taniec rytmiczny (RD)	Taniec dowolny (FD)	Pokazy mistrzów
2021–22 [33]	Blues: Quick Musical Doodles – Two Feet Hip-hop: Glory – The Score choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka	Heart Cry – Perpetual Emotions Natural – Imagine Dragons choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka
2020–21 [34]	Disco, quickstep: Everybody Say Yeah (z musicalu Kinky Boots) – Cyndi Lauper choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka	Dirty Dancing medley: (I've Had) The Time of My Life" – Bill Medley, Jennifer Warnes Do You Love Me – The Contours choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka
2019–20 [35]	Disco, quickstep: Everybody Say Yeah (z musicalu Kinky Boots) – Cyndi Lauper choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka	Dirty Dancing medley: (I've Had) The Time of My Life" – Bill Medley, Jennifer Warnes Do You Love Me – The Contours choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka	I’ll Never Love Again – Lady Gaga
2018–19 [36]	Tango Romantica: Passion for Tango	Bout Time – Crystalize I Feel Like I'm Drowning – Two Feet
Sezon	Taniec krótki (SD)	Taniec dowolny (FD)	Pokazy mistrzów
2017–18 [37]	Samba: Despacito – Luis Fonsi Rumba: Deja vu – Prince Royce, Shakira Salsa: Descarga En Sol Para Tito Puente – Alex Torres, Los Reyes Latinos choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka	Young and Beautiful (z filmu The Great Gatsby) – Lana Del Rey Swing Break – The McMash Clan, Kate Mullins No Diggity – No Diggity Maple Leaf Rag – Skeewiff, Tommy Dorsey choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka
2016–17 [14]	Blues: Back to the Dirty Town – Blues Mystery Hip-hop: Sax – Fleur East choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka	Dirty Dancing medley: (I've Had) The Time of My Life" – Bill Medley, Jennifer Warnes Do You Love Me – The Contours choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka
2015–16 [38]	Walc: Rain Waltz – Fryderyk Chopin Fokstrot: Tea For Two choreograf: Sylwia Nowak-Trębacka	Crystallize medley
2014–15 [39]		Upiór w operze – Roberto Danova