Nasław

Nasław – staropolskie imię męskie. Imię to składa się z dwóch członów: na ("na"; jedno ze znaczeń na nazywało "kogoś, ze względu na kogo coś się działo", poza tym na oznaczało "na" i mogło także oznaczać naj-) oraz -sław ("sława"). Mogło ono więc oznaczać "ten, dzięki któremu przychodzi sława". Notowane na Pomorzu^[1] , po raz pierwszy w 1280 (1277) roku^[2] . Możliwe staropolskie zdrobnienia: Nach, Naszon, Naszan, Naszko, Naszętka (masc.), Naszotek^[1] .

Nasław imieniny obchodzi 6 sierpnia.

Odpowiedniki w innych językach:

• czeski – Naslav^[3] 

Znane osoby o imieniu Nasław:

• Nasław z Gogolina – podczaszy bydgoski, kasztelan bydgoski w latach 1455–1464
• Nasław z Serocka – ostatni (1294 r.) kasztelan Serocka

Żeński odpowiednik: Nasława

Przypisy

1. Cieślikowa 2000 ↓.
2. Taszycki 1974 ↓.
3. Bubak 1993 ↓.

Bibliografia

• Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław, Warszawa, Kraków: Ossolineum, 1993. ISBN 83-04-03860-9.
• Aleksandra Cieślikowa: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Przy współudziale Janiny Szymowej i Kazimierza Rymuta. T. 1. Odapelatywne nazwy osobowe. Kraków: 2000. ISBN 83-87623-23-7.
• Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 4 z. 1, (Nabiela—Pawlikowa). Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: 1974.