Narodnaja Wola

Narodnaja Wola (ros. Народная воля, pol. Wola Ludu^[1]) – organizacja rewolucjonistów w Imperium Rosyjskim, dążąca do obalenia caratu (samodzierżawia). Jedna z organizacji narodnickich. Powstała w lesie koło Lipiecka we wrześniu 1879 r., w wyniku rozłamu organizacji Ziemla i Wola. Najgłośniejszą jej akcją było dokonanie zamachu na cara Aleksandra II w 1881 r. Organizacja została rozbita przez Ochranę w wyniku aresztowań i serii procesów w latach 80. XIX wieku. Ostatnią jej nieudaną akcją była próba zamachu na cara Aleksandra III w 1887 roku^[2].

Logotyp organizacji

Historia

Organizacja dążyła do obalenia monarchii przy pomocy indywidualnego terroru. Doceniała znaczenie walki politycznej dla zdobycia swobód demokratycznych^[3], jednak ten cel starała się realizować za pomocą spisków i terroru indywidualnego (m.in. wielokrotne próby zamachu na Aleksandra II). Najważniejsi przywódcy: Andriej Żelabow, Aleksandr Michajłow, Mark Natanson.

Do Narodnej Woli należeli m.in. Ignacy Hryniewiecki, Hesia Helfman, Sofja Pierowska, Lew Sternberg, Aleksandr Uljanow (brat Włodzimierza Lenina) i Bronisław Piłsudski (brat Józefa Piłsudskiego) .

Przypisy

[1]
W języku rosyjskim słowo воля oznacza zarówno wolę, jak i całkowitą wolność, dlatego niektórzy tłumaczą nazwę organizacji także jako Wolność Ludu; Pipes w „Zamachowcach i zdrajcach” (s. 142) wskazuje jednak, że „współczesne świadectwa dowodzą, że nazwa organizacji miała wyrażać ideę woli ludu”, wcześniej podobnie pisał Kucharzewski.
[2]
Historia. Encyklopedia szkolna PWN, wyd. 2009, s. 407.
[3]
Program Komitetu Wykonawczego „Woli Ludu” 1879 (ros.).

Bibliografia

Szybkie fakty

Zamknij

Jan Kucharzewski, Od białego do czerwonego caratu, tom 5 Terroryści
Leon Baumgarten: Marzyciele i carobójcy. Warszawa: Wyd. Książka i Wiedza, 1960.
Richard Pipes: Zamachowcy i zdrajcy. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 2011. ISBN 978-83-89656-75-9.

[1] [1]
W języku rosyjskim słowo воля oznacza zarówno wolę, jak i całkowitą wolność, dlatego niektórzy tłumaczą nazwę organizacji także jako Wolność Ludu; Pipes w „Zamachowcach i zdrajcach” (s. 142) wskazuje jednak, że „współczesne świadectwa dowodzą, że nazwa organizacji miała wyrażać ideę woli ludu”, wcześniej podobnie pisał Kucharzewski.

[2] [2]
Historia. Encyklopedia szkolna PWN, wyd. 2009, s. 407.

[3] [3]
Program Komitetu Wykonawczego „Woli Ludu” 1879 (ros.).

[1]

[2]

[3]