Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Naomi Ōsaka
japońska tenisistka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Naomi Ōsaka (jap. 大坂 なおみ Ōsaka Naomi; ur. 16 października 1997 w Osace) – japońska tenisistka, zwyciężczyni US Open 2018 i 2020 oraz Australian Open 2019 i 2021, liderka rankingu WTA od 28 stycznia do 23 czerwca i od 12 sierpnia do 8 września 2019. Została uhonorowana tytułem Barbie Shero, jako kobieta wzór dla dziewcząt[1].
Remove ads
Remove ads
Życie prywatne
Jest córką Japonki i Haitańczyka[2].
Jest w związku z amerykańskim raperem Cordae[3]. W lipcu 2023 roku urodziła córkę Shai[4].
Kariera tenisowa
Podsumowanie
Perspektywa
Najwyżej w rankingu WTA Tour była sklasyfikowana na 1. miejscu w singlu (28 stycznia 2019) oraz na 324. miejscu w deblu (3 kwietnia 2017).
W 2015 uczestniczyła, a następnie triumfowała w zawodach WTA Rising Stars, które rozgrywane były podczas Turnieju Mistrzyń. W listopadzie tego samego roku awansowała do finału turnieju WTA 125K series w Hua Hin.
We wrześniu 2016 w finale zawodów WTA Premier w Tokio przegrała z Caroline Wozniacki 5:7, 3:6.
W marcu 2018 zdobyła swój pierwszy tytuł z cyklu WTA Premier Mandatory, pokonując w Indian Wells takie zawodniczki, jak: Marija Szarapowa, Agnieszka Radwańska, Karolína Plíšková i Simona Halep[5][6]. 8 września 2018 Ōsaka zdobyła swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy, wygrywając US Open po pokonaniu w finale Sereny Williams 6:2, 6:4[7]. Następnie osiągnęła finał w Tokio i półfinał w Pekinie, co pozwoliło jej awansować na najwyższe miejsce rankingowe w karierze.
W 2019 wygrała wielkoszlemowy Australian Open. W meczu mistrzowskim pokonała Petrę Kvitovą wynikiem 7:6(2), 5:7, 6:4. We wrześniu tego samego roku zdobyła tytuł w Osace, zwyciężając z Anastasiją Pawluczenkową. Kolejne turniejowe zwycięstwo zanotowała w Pekinie, gdzie w ostatnim spotkaniu okazała się lepsza od liderki rankingu Ashleigh Barty.
W sezonie 2020 osiągnęła finał rozgrywek przeniesionych z Cincinnati do Nowego Jorku. Mecz rozstrzygający o mistrzostwie oddała jednak walkowerem Azarance. Z Białorusinką Ōsaka zmierzyła się w finale US Open, pokonując ją wynikiem 1:6, 6:3, 6:3. W ten sposób stała się pierwszym zawodnikiem z Azji, który wygrał trzy singlowe turnieje wielkoszlemowe[8]. Podczas zawodów okazywała poparcie dla ruchu Black Lives Matter, wychodząc na kort w czarnych maseczkach z imionami i nazwiskami osób czarnoskórych zabitych przez policjantów w Stanach Zjednoczonych[9].
W 2021 roku ponownie zwyciężyła w Australian Open. W meczu mistrzowskim pokonała Jennifer Brady wynikiem 6:4, 6:3. Przed rozpoczęciem French Open zapowiedziała, że nie będzie brać udział w pomeczowych konferencjach prasowych w trosce o swoje zdrowie psychiczne. Organizatorzy turniejów Wielkiego Szlema ogłosili, że takie zachowanie może wiązać się z odpowiednimi karami, włącznie z dyskwalifikacją. W odpowiedzi Ōsaka wycofała się z zawodów po wygranym meczu pierwszej rundy. W swoim oświadczeniu przekazała też, że od wygranego US Open 2018 zmagała się z depresją[10]. 23 lipca 2021 podczas ceremonii otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio oficjalnie zapaliła znicz olimpijski, zostając pierwszym przedstawicielem tenisa, który tego dokonał[11].
W sezonie 2022 osiągnęła finał rozgrywek kategorii WTA 1000 w Miami, w którym uległa 4:6, 0:6 Idze Świątek.
Remove ads
Historia występów wielkoszlemowych
Podsumowanie
Perspektywa
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Występy w grze mieszanej
Naomi Ōsaka nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 12 (7–5)
Remove ads
Finały turniejów WTA 125
Gra pojedyncza 2 (1–1)
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze pojedynczej
Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2018 | Faza grupowa | ![]() ![]() ![]() | 5:7, 6:4, 1:6 4:6, 7:5, 4:6 3:6, krecz |
2019 | Faza grupowa | ![]() wycofała się z turnieju po pierwszym meczu | 7:6(1), 4:6, 6:4 |
2021 | zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła – zrezygnowała ze startu) |
Finały turniejów ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 4 (0–4)
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
Finalistka | 1. | 02/06/2013 | ![]() |
25 000 | Twarda | ![]() |
4:6, 4:6 |
Finalistka | 2. | 09/03/2014 | ![]() |
25 000 | Twarda | ![]() |
6:3, 4:6, 1:6 |
Finalistka | 3. | 03/05/2015 | ![]() |
75 000 | Twarda | ![]() |
6:3, 5:7, 4:6 |
Finalistka | 4. | 14/06/2015 | ![]() |
50 000 | Trawiasta | ![]() |
6:7(5), 0:6 |
Remove ads
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
Remove ads
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA
Stan na 20.05.2025
Sezon | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | 2025 | Łącznie |
Zwycięstwa | 2 | 3 | 6 | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 13 |
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads