Nakagin Capsule Tower
dawny budynek w Tokio, Japonia Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nakagin Capsule Tower (jap. 中銀カプセルタワー Nakagin Kapuseru Tawā) – nieistniejący budynek mieszkalno-biurowy zaprojektowany przez architekta Kisho Kurokawę, który znajdował się w Shimbashi w Tokio. Stanowił wzorcowy przykład architektury metabolistycznej.
 Widok budynku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
8 Chome-16-10 Ginza, Chūō-ku, Tōkyō-to 104-0061, Japonia[1] |
| Typ budynku |
mieszkalny |
| Styl architektoniczny |
metabolizm |
| Architekt | |
| Wysokość całkowita |
53,5 m[2] |
| Wysokość do dachu |
42,137 m[2] |
| Kondygnacje |
13 |
| Powierzchnia użytkowa |
3 091,23 m² |
| Rozpoczęcie budowy |
1970 |
| Ukończenie budowy |
1972 |
| Zniszczono |
2022 |
Położenie na mapie Tokio  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Tokio  | |
 35°39′56″N 139°45′48″E | |
Budynek został wzniesiony w 1972 w zaledwie 30 dni[3] jako pierwszy na świecie budynek z wymiennymi modułami[4]. Składał się z betonowego szkieletu i stu czterdziestu modułów („kapsuł”), tworzących trzynaście pięter. Każdy moduł miał jednakowe wymiary – 2,5m × 4,0 m[5] i stanowił samodzielną (choć niewielką) przestrzeń mieszkalną lub biurową dla jednej osoby[5], zawierającą między innymi małą łazienkę i okrągłe okno. Powierzchnia mieszkalna (bez łazienki) wynosiła 8 m²[6]. Moduły mogły być przemieszczane i łączone w celu uzyskania większej przestrzeni i zmiany wyglądu budynku. Każdy moduł był połączony z jednym z dwóch głównych szybów (rdzeni budynku) i zaprojektowany był w sposób pozwalający na jego wymianę.
Moduły zostały wyprodukowane i wyposażone przed ich wysłaniem na plac budowy, gdzie zostały przymocowane do betonowego szkieletu. Sposób zamocowania modułów umożliwia usunięcie jednego z nich bez wywierania wpływu na pozostałe. Moduły to spawane pudła składające się ze stalowej kratownicy pokrytej panelami z galwanizowanej stali. Panele zostały pokryte farbą zapobiegającą rdzewieniu.
Pod koniec istnienia budynek był wciąż użytkowany, ale z powodu braku konserwacji znajdował się w złym stanie technicznym. Według pierwotnego planu każda kapsuła miała być wymieniona po 25 latach. Nigdy jednak nie wymieniono żadnego modułu[3], zaniedbano kanalizację.
W kwietniu 2007 strona internetowa The Architectural Record poinformowała, że budynek zostanie usunięty. Wśród powodów tej decyzji wymieniano obawy związane z wykorzystaniem azbestu w jego konstrukcji oraz brak zabezpieczenia przed skutkami trzęsień ziemi. Właściciele kapsuł znaleźli developera, który zamierzał zakupić budynek, zburzyć go i zbudować inny obiekt w tym samym miejscu. Transakcja nie doszła jednak do skutku ze względu na bankructwo developera[3].
W 2018 roku niektórzy właściciele zaczęli wynajmować swoje jednostki pasjonatom architektury, którzy pragnęli doświadczyć pobytu w legendarnym budynku[3]. W 2021 właściciele postanowili zdemontować kapsuły, odnowić je i przekazać do muzeów[3]. Budynek ostatecznie rozebrano w 2022 roku. Zachowano 23 kapsuły. Jedną kupiło San Francisco Museum of Modern Art, kolejną, w celach promocyjnych, przedsiębiorstwo Yodogawa Steel Works. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Wakayamie – zaprojektowane przez Kisho Kurakawę – również dysponuje jedną kapsułą. Przed rozbiórką budynek został zeskanowany w technologii 3D, co pozwoli odtworzyć go w rzeczywistości wirtualnej[7].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
