Muzeum Poldi Pezzoli

Muzeum Poldi Pezzoli (wł. Museo Poldi Pezzoli) – muzeum w Mediolanie, w prowincji Lombardia, w północnych Włoszech. Placówka gromadzi zbiory z zakresu malarstwa i rzeźbiarstwa, jak również broń, szkło, zegary, porcelanę, zabytkowe meble, biżuterię oraz gobeliny^[2]. Funkcję dyrektora muzeum sprawuje obecnie Annalisa Zanni^[3].

Muzeum Poldi Pezzoli

Museo Poldi Pezzoli

Fasada Palazzo Poldi Pezzoli, siedziby muzeum
Państwo	Włochy
Miejscowość	Mediolan
Adres	Via Manzoni, 12[1]
Data założenia	1881 r.
Zakres zbiorów	malarstwo rzeźba złotnictwo technika wojskowa
Kierownik	Annalisa Zanni
Położenie na mapie Mediolanu Muzeum Poldi Pezzoli
Położenie na mapie Włoch Muzeum Poldi Pezzoli
Położenie na mapie Lombardii Muzeum Poldi Pezzoli
45°28′07″N 9°11′29″E
Strona internetowa

Historia

W 1879 r. niespodziewanie zmarł włoski kolekcjoner sztuki, Gian Giacomo Poldi Pezzoli. Zgodnie z jego wolą kolekcja, którą zgromadził posłużyła do utworzenia fundacji artystycznej^[4]. Zarząd nad nią powierzono dawnemu przyjacielowi i współpracownikowi Pezzolego, Giuseppe Bertiniemu. Niebawem w Mediolanie założono muzeum, którego otwarcie nastąpiło 25 kwietnia 1881 r., kiedy w mieście trwała Wystawa Światowa^[4].

Bertini w kolejnych latach starał się rozszerzać muzealne zbiory o kolejne pozycje. Po jego śmierci w 1898 r. dyrektorem muzeum został architekt Camillo Boito, kierownik Akademii Brera^[4]. Podjął on próby reorganizacji pomieszczeń mieszczących ekspozycje, tak by były one bardziej funkcjonalne, a zwiedzający uzyskali łatwiejszy dostęp do eksponatów. Na krótko po rozpoczęciu II wojny światowej muzeum zostało zamknięte, a obiekty, które można było przetransportować, zostały wywiezione do bezpieczniejszych miejsc^[4].

W sierpniu 1943 r. podczas bombardowania Mediolanu, budynek muzeum został w znacznym stopniu zniszczony. Uszkodzone zostały stropy, stiuki, freski, a także drewniane elementy dekoracyjne^[4]. Po zakończeniu wojny rozpoczęto odbudowę placówki. Muzeum zostało ponownie otwarte dla publiczności 3 grudnia 1951 r. W kolejnych latach muzeum zostało wzbogacone o zbrojownię i wystawę biżuterii^[4].

Ekspozycje

Wnętrze muzeum

Eksponaty rozlokowano w 25 pomieszczeniach na dwóch poziomach. Na parterze znajduje się między innymi zbrojownia, powstała w 2000 r. Autorem elementów dekoracyjnych pomieszczenia jest rzeźbiarz Arnaldo Pomodoro. Kolekcja składa się głównie z fragmentów uzbrojenia pochodzących z Mediolanu i Brescii oraz XVI- i XVII-wiecznej broni palnej sprowadzonej z Niemiec^[5]. W sąsiednim pomieszczeniu prezentowane są freski autorstwa Carla Innocenza Carlone, przeniesione do muzeum w 1951 r. z Villi Colleoni w Calusco d’Adda. Biblioteka muzealna składa się z około 3,5 tysiąca woluminów z okresu od XV do XIX wieku, w tym sporą kolekcję prac teologicznych, filozoficznych, historycznych, geograficznych oraz podróżniczych^[5].

Na pierwszym piętrze, w trzech Pokojach Lombardzkich mieści się kolekcja dzieł sztuki autorstwa lombardzkich twórców z okresu renesansu^[5]. W Pokoju Złotym umieszczono jedne z największych dzieł znajdujących się w zbiorach muzeum, w tym Imago Pietatis Giovanniego Belliniego, Opłakiwanie Chrystusa Sandra Botticellego, Madonna z Dzieciątkiem Andrei Mantegny oraz Święty Mikołaj z Tolentino Piera Della Francesca^[5].

Ponadto, w muzeum znajduje się licząca 129 obiektów kolekcja zegarów mechanicznych z XVI-XIX wieku, przekazanych przez Bruna Falcka, wystawa poświęcona biżuterii, a także kolekcja prawie 200 szklanych eksponatów z Murano w okolicach Wenecji^[5].