Monaster Crna Reka
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monaster Crna Reka – prawosławny męski klasztor w masywie Mokra Gora, w pobliżu miasta Novi Pazar.
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
okolica miasta Novi Pazar |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru |
męski |
| Eparchia | |
| Igumen |
Jan (Jelenko)[1] |
| Klauzura |
nie |
| Liczba mnichów (2010) |
9 |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
św. Michała Archanioła |
| Fundator |
nieznany |
| Data budowy |
XIII–XIV w. |
| Data zamknięcia |
1763 |
| Data reaktywacji |
1978 |
Położenie na mapie Serbii  | |
 42°56′49″N 20°28′06″E | |
| Strona internetowa | |
Okres powstania monasteru ani jego fundator nie jest znany. Według różnych źródeł klasztor istniał od XII wieku, według innych powstał dopiero po bitwie na Kosowym Polu. W odróżnieniu od wielu innych serbskich monasterów nigdy nie został zniszczony, co sprawia, iż zachował swój oryginalny, średniowieczny wygląd[2]. Jednym z organizatorów życia monastycznego w klasztorze był św. Joannicjusz z Deviča[3]. Główna cerkiew klasztorna została urządzona w pieczarze i w latach 1591–1602 udekorowana freskami przez ikonografa Longina[3].
W latach 1687–1696 w monasterze znajdowały się relikwie św. Stefana Pierwszego Koronowanego, przeniesione z monasteru Studenica w celu ich ochrony przed Turkami[3]. W 1731 i w Boże Narodzenie 1763 monaster był dwukrotnie atakowany przez Turków, co skłoniło mnichów do opuszczenia go[3]. Na początku XX w. w dawnym klasztorze znajdował się konsulat rosyjski, następnie radziecki, porzucony w 1941[3].
Odnowa życia monastycznego w klasztorze była możliwa dzięki działalności hieromnicha, następnie archimandryty i biskupa Artemiusza (Radosavljevicia), który od 1978 prowadził remont zabudowań monasterskich, doprowadził do budowy drogi na teren klasztoru i doprowadzenia doń wody i prądu, zgromadził wokół siebie nową wspólnotę mniszą[3]. Artemiusz zarządzał klasztorem do 1991, gdy miała miejsce jego chirotonia na biskupa raszko-prizreńskiego.
2 czerwca 2010 przełożony monasteru oraz dziewięciu przebywających w nim mnichów zwróciło się do locum tenens eparchii raszko-prizreńskiej, metropolity Amfilochiusza (Radovicia) z prośbą o zgodę na opuszczenie klasztoru. Gdy ten zgody nie wydał, mnisi samowolnie porzucili zabudowania monasterskie. W ten sposób mieli zamiar pokazać swoją solidarność z biskupem Artemiuszem, który w 2010 został odsunięty od zarządu eparchii raszko-prizreńskiej i przeniesiony w stan spoczynku[4]. W monasterze pozostał jeden zakonnik i dwóch posłuszników[5].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
